yıllara kırgınım biraz
sevmekten değil
sadece
kaybolup gitmekten
kelimelerde kırgınım
sevgi yükledim
düşünüyorum bazen
ben kardelenim
yılların buz tutmuş sayfalarında
bir çiçek olmayı başardığım için
bitmeyen dostluklara sevdalara inat
baş kaldırıp yeşerdiğin için
karışmazsın değil mi
hayallerime
tek eskimeyen
sana ait
rüyalarda bile yoksun
gecenin en karanlığında
karşıyı sordum yanımdakine
inanılır güvenilir bir insandı
eliyle gösterdi karşıyı
gösterdiği yere geçtim
ama içimde bir şüphe
bir daha sordum ilk gelene
neticede bir kaptanız
kendi gemimizde
yıllarca ne fırtınalar atlattık
tekneye su aldırmadan
yolumuz zamandı
ucu bucağı olmayan
Kara gözlerin
bu sevdanın tek gerçeğiydi
o gözlerden
vefasız gideceğin zaten belliydi
gittin karanlıklarda
sabaha hasret bıraktın gönlümü
elimde beyaz bir kagıt
ve kara kalem
sımsıkı parmaklarımın arasında
gönlümdeki bir çınarı
karalayacak kagıda
yemyeşil yaprakları dalları
Bir bir eklenince geceler
gündüzlerde karanlıklar çöker oldu
bir ışık yok senden
gündüzlerde karardı bilsen
geceye aşık olanlar var dediler
karanlıklarda huzur bulanlar
denizi sevdim deli gibi
sardımı tenimi sevgili gibi
okşar ayaklarımı günün acısını
çekip alır tabanlarımdan alev alev
beyaz köpükler hülyalara gebe
arzuladığın düşlediğin sevgilere
güldür bakalım
kaybettiğim yıllara
kahkalarla deli gibi
sen olmadan bitmiş
yitip gitmiş yılların
ardından güldür
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!