EL ele yürümek hayatı
ne güzel hayaldi
yıllar önce yola çıkınca
yorulana kadar
ya sen ya ben
bir gün geri kalacaktık
bir geceydi
gözyaşı dolu şiirler yazabilirdim
aşık olduğum
o da sevmişti
belli ederdi
ara sıra saklı tebessümlerle
hayat öyle sadıkki kurallarına
ve adil
kişi ayırmaksızın herkezin hesabına
muntazam olarak
yeni bir gün yatırır
aynı güneş aynı mehtap altında
sana her gün
yeniden aşık olmak isterim
akşama biten hevesleri silip
her gün yeniden
ilk günün heyecanında
sende ölümsüzlüğü
Siyaha sarılmış beyazdır
ölüm gülüm
ben içeride sen dışarıda
yalnızlıktır ölüm
beyaza kazınmış siyah
adımı yazar taşa
herşey ayeyhimize olabilir
yağmurlar sel olup
evimizi işimizi basabilir
küresel kriz teğet geçerken
bizim eve uğrayıpta gidebilir
ev sahibi kiraya zam yapıp
hiç unutulmayanlar
ve
yaşayıp ta hatırlanmayanlar
hiç
hatırlamaya çalıştıklarım
aklımı zorlayan kayıplar
Yüreğime dokunana,
ekmeğini paylaşana,
dünyama renk katana
göz yaşımın ortağına
umut olana
sevgi olana
Bir sevdayla başladı hüzün
soranlara cevabı hiç idi
hiç aslında o kadar doluki
bütün acılar içinde gizli.
elini çenesine dayamış
gözleri boşlukları tarıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!