öyle bir yerdeyimki şimdi
sırtımı dönüyorum istanbula
ayaklarım bodrumda
bodruma sırtımı dayadımmı
gözlerim istanbulda
sagımda solumda ise
geleceksen gel
güneş batmak için
ufukta yoruldu
seni beklemekten
kapıdaki zaman
çok inatçı dinlemiyor
bir gençlik rüyasıydı
hayallerimde geçen parça parça
bir öğretmen edasıyla
mevsimleri anlatan
ilkbahar yaz sonbahar
orda dur hocam kışa çok var
Güneşi tutmak istiyorum
bir çocuğun elleriyle
yarını bekliyorum
o masum gözleriyle
adını umut koyduk
hasretin ısız yollarında
Gitmek diyorum bazen düşlerimde
Elimde bir valiz ilk ayrılık bir sızı
Sonra bir daha bir daha hayatın izi
gitmek yolculanmadan yalnız
karanlık korku dolu çoğu bilinmeze
umuda gitmekte var hayaller dolu
yıllar varya şu geçen
sensiz ve bensiz
bir şarkı bestesi gibi
seni söyleyen şarkılar
sesli yada sessiz
kulaklarımda adın
Gidince anlarmış insan
kapıda duran eski arabanın
kıymetini
Ana gibi Baba gibi dede gibi
eski kağnıyı çeken kocaman gibi
kağnı kapıda kalınca bir başına
ben aşkı yaşıyorum
gençlerin oyun sandığı
yıllar kayıp giderken
ayaklarımın altından
gözler ufukta kilitli
nemli mahzun
Takıldım sana gidiyoruz
bir gündüz bir gece
ya aç ya tok ama bir umut
seninle tanıdığım insanlar hoş
şu ana şu baba şu kardeş
birkaç arkadaş bir iki dost
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!