Sevnur Şaylan Şiirleri - Şair Sevnur Şaylan

Ben geldim anne...
Rahatsız olmanı istemem ama,
Bir kere kalksan da,
Sarılsam doya doya...
Sonra,rahatsan tekrar yat anne...
Ben geldim anne...

Sana her sarılışımda bir yabancıydın sanki…
Gözlerin…
Sözlerin…
Ve de ellerin…
Ellerin avuçlarımdaydı oysa…
Gözlerin uzaklarda…

Sen eğil kendi önünde...
Kandır kendini durmadan...
Senden iyisi de yok inan...
Söyle yalanlarını kendine de anlattığın gibi...
Sustu mu sana,kimlerden gittiysen,
Sakın beni de onlar gibi sanma...

Sensizliğin bilmem kaçıncı günü…
Ve yine senli bir rüyadan sensizliğe uyanış…
Günün nasıl geçeceğini öylece bilmek güzel…
Öylesine de acı…
Önce bir şükrettim tanrıya,
Sonrasında ismini sayıkladım her sabahki gibi,yine…

Şimdi nerelerde kiminlesin...
Belki de bir sevgili yanıbaşında,
Sevdalı bir gözde kendini görmektesin...
Belki de,ellerin sevdalı bir elde,
Birlikte sarmaş dolaş yürümektesin...
Belki de başı omzunda,

Saklanır kalır içimde bir sevda sancısı...
Gözlerimde hasret gözyaşları...
Kor ateşlerde yanıyor bedenim,
Bu geceler getirmiyor sabahları...
Sırtımı verdim soğuk yatağıma,
Varlığı bile anlamsız yokluğunda...

Sen gittin,o geri geldi...
Uzun zaman geçmişti,
Yine de geri döndü...
Aslında benden hiç uzak değildi...
Sanki biliyormuş gibi,
Uzaktan izlemişti bizi...

Bir saniye...
Bin acı...
Hayat kandırırken beni fani işleriyle,
Yarıştırırken zamanla...
Bir saniye...
Aklımda eksilmeyen düşünceler...

Artık bomboş bakar oldu gözlerim...
Dalar gider olduğun yere...
Avuçlarıma dökülür yaşlar gözlerimden...
Avuçlarım yanar...yanar...
Sensizliğin aylarındayım şimdi...
Ama hala aynı sever,aynı özlerim...

Bu son bakışmamız...
Burada ayrılıyor ellerimiz...
Dön ve git ardına,
Susalım,daha da kahrolmasın yüreğimiz...
Bir mevsime sığdırdık aşkımızı,
Bir mevsim yapraklar sarı sarı üzerimize yağdı,