Sevmeye Görsün İnsan

Sevmeye görsün insan,
Sevince bir kuşu, dinler onu saatlerce,
Sevince bir şehri bakar tepeden ona günlerce,
Sevince bir kadını, yaşar onu ömrünce.

Sevmeye görsün insan,
Hele de bir kadını.
Yanar insan,
Yanar, yanar, yanar.
Kül olur.
Unutur canını, sanını, adını,
Kolay değildir ya acıtmak canını,
Unutur insan o vakit, dünya üzerinde ne varsa,
Çizer üstünü,
Bırakır masada sol yanını.

Bana da sormayın bu saatten sonra adımı
Hatırlamıyorum canımı sanımı adımı,
Sokak sokak dolanır ararım diğer yarımı.
Deşmeyin dostlar yaramı,
Deşmeyin yaramı...

Kaderin garezi bir tek bana mı?
Yorgun bedenimi sızlatan bu derin yara mı?
Benim alın yazım siyahtan kara mı?
Canım emanet pamuk ipliğine bağlı,
Düşeş gelecek zara mı?
Bilemem...
Durumum kapında bir yana gidemem,
Sana kem söz diyemem,
Gönlüme pranga geçiremem, edemem...

Ahvalimi sorsalar iyi diyemem,
Sana kavuşmadan kendimi bilemem,
Elini tutmadan,
Gülemem, gülemem, gülemem.

Sevmeye görsün insan,
İnsan işte o zaman olur insan,
Ben de böyle işte,
Sevince oldum insan.