Bana sen gereksin ya Rab!
Ömrüm yoluna olsun turab
Bana aşkın gerek ya Rab!
Sensiz dünyam viran harap...
23 Mart 2004
iki damla yaş akıttığım gözlerimden kanla karışan
yüzümdeki çizgiler, gözlerimdeki hüzün geceyle yarışan
ne çok sözün vardı söylenmiş, ne çok sevgin tarihe karışan...
(28 ocak 2002)
Pembe güllerin yaprakları raks ederdi her akşam bahçemde
Meltem rüzgarıyla savrulur, gül kokardı odamın karanlığı
Mor çiçekli menekşemin tazeliği
Baharın gelişini müjdelerdi her sabah uyanışımda
Tebessüm ederdi tüm sıcaklığıyla güneş yüzüme
çorak toprak üzerinde çıplak ayaklarımın izleri
yıkık-dökük bir viran bedenim son serzenişi
bir ömrü sürüklerdi ardından gülüşündeki gamzeleri
sonbahar yaprakları gibi döküldü saçımın her bir teli
hep aynı sözleri konuşuyorum, aynı heceleri
Şimdi, bir o gün gelirse diye yaşarım
Bir tek bu kalmıştır yaşama sebebim
Günlerimin, kara bulutlardan sıyrıldığını görmek,
Ve, inan yaşıyorsam eğer
Sevgimi, seninle paylaşmaktır tek dileğim...
Gören gözlerimi kör eden kader
Sen karşıma çıkınca mı değişecekti?
Seni herkeslerden soyutlamışken
Kaderim seninle mi değişecekti?
Kalbimde kanayan yaralarımın
Ne hoştum, ne kadar coşmuştum
Neş-e mi hüzne çevirdin
Aşka giden bir yol bulmuştum
Aşkımı meşk-e çevirdin
Bir demet çiçek sunmuştum
Seher vakti uyandım
Ruhumu okşayan sesinle
Yüreğim umutla doldu
Hislerime tercüman oldu
Bu gece gördüğüm düşlerin
Etkisinde hala benliğim
Mavi karanlığa düşmüş
Ay ışığının gölgesi,
Yüzünün gölgesinin
Gözlerimin içine
Düştüğü gibi...
Bu gece sonsuzluğa giden yolda
Yavaş adımlarla ilerliyorum
Sanki amaçsız yaşıyorcasına
Bir haykırış yüreğimde inceden
Ağlamak isterken gülmek delice
Hüzün saklanırken bakışlarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!