Sevgi Keske Şiirleri - Şair Sevgi Keske

Ömür kıştan döner birden yaz olur,
Bir bakarsın düşer yaprak güz olur,
Birgün bayram yerine döner gönül,
Öteki gün saraya sığmaz olur.

Birgün çirkin bir taş alır göğe götürür,

Bu rüyayı kim gördürdü böyle bana?
nerden bulupta çıkardı attığımı
bilincimin en dışına?
Kim, beynime kelepçe takıp zannınca,
psikopatça atan tekrar zındana?
Mutlak garezi var mutluluğuma!

Nerelerde, hangi yerdesin sakin kafam benim,
Bulamamak acı seni, bilsen nasıl özledim.
Senden ayrıldığımda, sanırım onbeşindeydim,
Bunca yıldır hangi köşe bucaklarda gizlendin?

Bilmem ki duyar mısın sana söylediklerimi,

sevgili düşünceler, sana dair,
duygular alt üst,
umutlar çıktı yola, ürperişler şahlandı,
aşk kapıyı çalınca, hızlıca...
bir panik, bir telâş kalpte,
kan basınca...

anahtarını sana vermiştim sandığımın,
çeyizlerimi paspas sandığının farkına varmamıştım
zifiri karanlığına, aydınca kandığımın,
felsefî boyutlarında asılı kalmıştım…

septik serpintilerini gerçek sandığımı,

O'nu tanıdığım
ilk günü hatırlamıyorum,
ikincisini de...
aklımda kalan,
omzundan aşağı dökülen kahve saçları,
ispanyol paçalı pantolonu

Hücrelerimi ayır bütün bileşenlerinden,
Yığ hepsini önüne, al eline kar beni,
Çamurumu karıştır, sevgini kat derinden,
Yumuşacık elinle, yeniden yarat beni.

Oynarken sen benimle, darmadağın olayım,

Sevmek, onun öfkesi olabilmektir,
Onun gözlerini alabilmektir,
Dünyaya bakmak için.
Onu üzen herşeyi parçalamak isteğidir,
Onu üzgün görünce çelikleşen aslan pençelerinle.

Fareli bir evin kavalcısıydım eskiden,
duyulmaz besteler yapardım…
Farelerle ince bacaklı böcekler üstümde koştururken,
rüyalarıma salardım hepsini,
uyanıkken kör dururdum…
Kara kediler yan yan bakardı gözüme penceremden,

Depremden çıktım,
yaralıyım biraz,
şiddetini ölçmeyi unuttum ama;
Erzincan deprem şiddeti,
benimkinden daha az.