Sevgi Keske Şiirleri - Şair Sevgi Keske

Baba sevgisinin yerini ne tutar,
Var mıdır bu sevgiye başka duygu eşdeğer,
Evladına sırt çeviren kopuk babalar,
Gün gelir devran döner de avcunu yalar.

Erkek ile kız çocuğu ayrı gören tuhaf zihniyet,

Bağnazlıktan, kibirden, yokedilmekten bıktım,
Babacığım burda ben, kendi kendimi buldum,
Rahat ol, hafifledim, bil ki mutluyum şu an,
Sırtımda kambur olan esaretten kurtuldum.

Şunu bilmelisin ki; isyanım sana değil,

küskün bir çocuk içime oturdu,
yediği dayağın haddi yoktu
hesabı çok kabarık
ödeyemedi yazık,
bulaşıkları yıkadı günlerce…

yaklaştıkça uzaklaşan bir geminin içindeyim
ne kadar yakınsa kara, bir o kadar da uzak…
hayıflanır aklım
tuzaklar kurulmuş diye hayalime, kara kara…
bende geç iyileşir bütün yaralar
aldanmış gemim yolalır denizi yara yara…!

uyanıkken gelir benim karabasanlarım,
gözlerim açıkken gördüklerim,
basıp geçer küçük, kardan aklıma, ne deyim…
ne kadar uzamış insanların boyları,
hangi arada büyümüş herkes…!
dizlerinin biraz üstünde kalmış başım,

komutanım,
kumanda merkezime bir şeyler oldu,
televizyonum karlı gösteriyor,
kanallar birbirine karışıyor,
nedir ki tanım?
şaşkınım...

köprülerim yıkılmış benden habersiz,
sulama kanallarım tıkanmış yıkıntılarla,
kuşlarım, memnuniyetsiz dallara konmuş,
kayıp şehirlerde kaybolmuş özdeşim figürlerim,
acaba nerde…
hangi görünmez kopuşlara giriftar olmuş…

Seninle zihnimdeki bütün taşlar yavaş kalkıyor,
Tıkanmış derelerim açılıp çağlayarak akıyor,
Ben olmanın huzurunu yaşıyorum seninle,
Gerçeğe dönüşümü kutluyorum sayende.

Karşında çırılçıplak durabilmek ne büyük şeref,

İçinde nur yaratmaya indiğim,
Dipsiz kuyular, canavar oldu içimde,
Ağaçlarımı çaldı,
Çiçeklerimden başladı tüketmeye,
Damladı çiçeğe zehir, zehir saçan ağzından.
Yapraklarıma dadandı ısırgan böcekleri,

narağacın budamışlar ne acı,
meşeden mi kayından mı
yoksa çınardan mı gele acep ilacı,
yandı büklüm büklüm kordan acılar,
nar içinde kaldı pembe nazlı nar...