Seval Kemertaş Şiirleri - Şair Seval Kem ...

gelirdin...
akdeniz dolardı damarlarıma
unuturdum gecelerde ağlamalarımı
bahar yağmurları takardım saçlarıma
senin için toplardım papatyaları...

bu kadar kolaymı unut demesi
yaşanan bir sevgiyi nasıl sileyim
yanıp kül olsa da seven yüreğim
ne sitem ne lntizar etmiyor dilim
mazide ne kaldı hasretten başka
sanma ki dönerim sana bir daha...

Uzanır bakışlarım sonsuzluğa
Dalarım gecelere karanlıklar gibi
Izdırap verir ruhuma yaşadıklarım
Adımlarım varınca sonsuzluğa

Yüreğimde düğümleyim sakladığım

bitti demek ne kadar acı
artık kadehlerde tortu sevgimiz
bitti aldanışlar, bitti her keder
yenik düştük bu savaşta ikimiz...

aşk bitti bir tanem

gecelerin şalına sakladım
alacakaranlığını son akşamların
herşey usul usul bitti
ne sen kaldın ne de ben
bütün renkler bir bir silindi

Kuşların üşüdüğü bir sonbahar sabahı
Kaldırımlar ıslak,deniz dalgalı
Hırçınlaşmış martılar sanki kavgalı
Bir ben varım rıhtımda gözleri yaşlı

Yıldızlar güneşle yummuş gözlerini

şiir gibi başlamıştı aşkımız
buğulu camlara yazıyordum her hecesini
ama sen ilk mısrasında bırakıp gittin
oysa yaşanacak ne çok şey vardı
iliklerine kadar yaşanacak hemde
gittin! ..şimdi bütün mısralar içimde demleniyor

birazdan yağmur başlar
bardaktan boşanırcasına
damlalar tokat misali çarpar
ıslanmış yanaklarına
bilmediğin rüzgarların ıslığı dolar
bu karanlık, bu derin yalnızlığına...

biliyorum! ..
şimdi sen
rotası meçhul bir gemi yalnızlığında
kor kokan anıları çıkarıp sandığından
ayrılık rüzgarının açtığı yaralara
tuz basıyorsun yankısız çığlıklarla...

ne zaman yansa şehir ışıkları
cemre düşer yüreğime
bir demet şiir saçılır kalemimden geceye
gizemini araladıkça güz hatıraları
her köşe bir rüya olur bilinmezlere
vurur geceyi mehtap