aşk gidiyor! damarlarıma vura vura
şimdi düşlerim batık bir gemi
ayaza kesmiş yüreğimin sokakları
içimde birikmiş hüzünlerim üşüyor
hasret kırlangıçlarla göç yollarında
kırılmış kanatlarından acı sızıyor
artık bu şehir toz duman
buralarda aşkın miadı dolmuş
umutlar ucuzlamış yalancı bakışlarda
tutmak için verilen sözleri
sevilenler sevenleri terkederken unutmuş...
gecenin sessizliğini dinle
okşayarak karanlığın saçlarını
ay doğuyor yüreğimin ardındaki tepede
uzayan yollara hüzün serperek,
gecenin karasına yıldız dökerek,
aşkımızın şarkısını söylüyor rüzgar...
bir gül boyun büker dalında
çığlığı düşer gecenin kanatlarından
ay susar gökyüzünde
derin derin iç çeker yıldızlar
patlayan fırtınanın ardından
bir şiir dolanır kumsalın diline
anladım sonu yok bu sevdanın
mutluluk hayalmiş aldandım
yalanmış herşeyin yalan
bir ben sevmişim,bir ben yanmışım
sevmek diye bir şey yokmuş anladım...
aşka rüzgara aydınlığa sevdalıydık
içimizde büyütürdük ay ışığını
avuçlarımızda açardı çiçekler
can evinden vururduk ayrılığı..
gidişin tutsak etti bedenimi
artık şiirler sustu
son beste de titremede gönül telimde
kan kusan rüzgarların sürdüğü izlerde
bak! bir ömür çığ olup devriliyor geceye
al artık zehrini,sök damarlarımdan
istemem senden bir zerre kalmasın yüreğimde..
umudumun donduğu günler
erken bastırdı akşam
karın beyazlığı yerini
soğuk, hüzünlü karanlığa bıraktı
günler güz yaprakları gibi
son ışıklarda söndü içimde
zulmünün karası sinmiş ümitlerime
sinsi karanlıklar çalmış gülüşlerimi
tek bir yüreğin haykırması yetmiyor
gökler ağlıyor şimdi gözlerimde...
yitirdim kimliğimi
bu kentin sokaklarında
bilmiyorum kimim
adım ne...
içimde buz gibi bir cehennem yalnızlığı
her gün bir öncekinden bin beter halde
-
Kenan
Tüm Yorumlarbir tane şirini çok beğendim, eline sağlık