Ses Yok Şiiri - Yusuf Saltukoğlu

Ses yok, yok şefkatten eser yok
Gelince baykuşlar bülbüller yasta
Zamanın durduğu bir garip hüzün
Sarmış sıra dağların kuytularını
Bahar bile okşamaz öksüz başını

İçinin nağmelerinde dağları döven
Kapkara bir trenin, simsiyah çığlıkları
Yankı verır kayadan, vermez sineden
Ne anlar ne anlatır, zaman bi vefa
Ve hatıralar yalanmış, hakikat yasta.

Arkasında yetimin bir talihsiz söz
Adım adım iz sürer kara bahtını
Gizlidir heybesinde mercan hıçkırıkları
Gelinlik bir kız gibi saklanır örtüsünde
Mel’ul, mahçup gözleri, kırmızı çehresinde.

Tükenmiş günlerin yorulmuş misafiri
Gözü ufka dalarken hasretiyle güneşin
Öten ateş böcekleri hayalinin feridir
Onulmaz yarasının sızım sızım deminde,
Gelmeyen yarınların sırıl sıklam yaridir.

Neler neler anlatır suskunluk çevresinde
Kala kalmış gerisinde giden geminin
İçinden söküverip, bir bir ümitlerini
Ötesine ufukların peşisira sürükler
Buz kesilir sonbahar, sapsarı çehresinde.