Eyyup Akmetin Şiirleri - Şair Eyyup Akmetin

Bizimki bunları düşünürken, çevresine şöyle bir bakıyor. Herkes kendi aleminde, ölüm var mı diye sorsan çoğu bildiğini sanır.. Oysa bilenler çok azdır. Ölümü yaşarken ölenlere sormak gerek. Kim tanır ki öylelerini, herkes eğlencede, lak, lakta, sorsan ölüm onlara çok uzaklarda. Belki öyle ama aniden geliveriyor. Randevu istemiyor, ek süre vermiyor. Bizimki boş ver diyor.. Bir akıllı biz miyiz, ölümü fazla düşünme kafayı bozarsın derler. Zaten hep derler. O ne der? Bu ne der? Büyüklerimiz ne der.. Hakkımızda kim ne der diye düşünerek yaşamak çok zor.. Şimdilik kafana göre takıl, Yüce Yaradan’a sığın bakarsın sana da aklı başında biri denk gelir.. Biraz bir şeyler öğrenirsin.. Kaderinde ne varsa o olur.. Derken yanına sınıf arkadaşlarından bir kız gelir konuşurlar.. Kız durduk yerde kan kardeşi olalım mı? O nereden çıktı durup dururken. Modaymış kan kardeşliği, öyle kolay oluyor mu? Bizimki şaşırır. Bizim bildiğimiz kadarıyla, birisine kan verirsin.. Öyle kan kardeşi olunur. Bunun modası nasıl oluyor? Kızda parmağımızı biraz kanatacağız ve birbirinin üzerine koyacağız, biraz bekleyeceğiz, olduk kan kardeşi.. Bizim ki hemen olmaz öyle şey.. Kardeş gibidir, kan kardeşleri sorumlulukları var. Hem sağlık açısından tehlikeli ya biri hasta olsa, bir birlerine bulaştırırlar. Kız ısrar eder bizimki de olmaz.. Tabii kızlar hemen küser bu durumdan bir çok manalar çıkarırlar.. Kendi çıkarmasa da diğer kızlar ona severek yardım ederler..
Alttan vurur üsten çıkarlar, kızın aklına neler sokarlar neler. Kız bir, iki ders sonra yene gelir bizim kinin yanına. Neden benimle kan kardeşi olmuyorsun? Yoksa beni .. ne beni.. Anlamıyor bizimki önce, sonra bir arkadaşı kulağına fısıldayınca anlıyor. Hadi bakalım uğraş dur, nereden çıkıyor böyle manyak manyak fikirler.. Kan kardeşi olmazsan sınıf arkadaşlarım yanlış anlarmış.. Neden acaba? Başka bir niyet mi var? Bizimki bakmış bu iş çok su götürür. Hadi olalım bakalım.. Hayırlı bir şey değil ama kızların diline düşeceğine lağım çukuruna düş daha iyi. Yedin ayvayı der sınıftaki diğer bir kız arkadaşı.. Anlarsın yakında. Ne yapalım aşağı tükür olmuyor, yukarı tükür, kendi kendine tükür. Öylede yandık, böylede, bekle gör gününü. Bir hafta sonra kan kardeşliği talepleri artar. Ne oluyor bu kızlara arkadaş.. Kafayı yememek elde değil.. Kızların olmadığı bir okul olsa bir dakika durmam kaçarım bu ne arkadaş. Zaten din kardeşiyiz. Yetmiyor mu?

Tapınma putlara,
Uyma münafıklara,
Aldanma şeytanlara,
Kanma, arsız nefsine.

Gelme hain algılara,

Dinsizler dinimize karışır,
Gavurlar devletimize karışır,
Münafıklar her işe karışır,
Hadsizler âlimlere karışır,
Müslümanların aklı karışır,
Doğru, yanlış bir birine karışır,

Dinsiz diyanete karışır,
Namazsız namaza karışır,
Cahil her şeye karışır,
İblise tapanların kuklaları!

Cahil, alim karıştı
Kadın erkek karıştı,
Haramlar helallere karıştı,
Gece gündüz birbirine karıştı,
Domuz yağı her şeylere karıştı,

Yalanlar arsızca söyleniyor,
Emanetlere ihanetler ediliyor,
Sözünden dönenler çok oluyor,
İş bilmeyenler, kariyer yapıyor.

Dürüstlük, edep hor görülüyor,

Yağmur değil, yağan kar,
Hiç akıllanmadın ziyankâr
Faizden, hileden ettiğin kâr,
Sana cehennemlerde olur, nar.

“”Herki, Hellâkın koyup, mahlûktan rızık diler,

Zalimler barışa karşıdır,
Tembel çalışmaya karşıdır,
Çirkinler güzellere karşıdır,
Siyahlar beyazlara karşıdır,
Açgözlü paylaşmaya karşıdır.
Hainler birleşmeye karşıdır.

Bizim ki sıkılıyor, ofluyor, pufluyor beni buradan gönderin diyor Ama pek oralı olan yok. Sabah bakkala git gel tamam başka iş yok, düşün düşün yorul, öğlen uyu kalk, akşama kadar düşün, akşam misafirhane dön gece uyu, sabah kalk hep ayın, hep ayın. Kafayı yemek elde değil.
Bizim ki memleketi özlemiş haliyle, orda da evde yanlış, ama bağ var bahçe var, nehirde balık tutmak, yüzmek var. Bahar geliyor, her taraf rengarenk çiçek, böcek, kelebekler, kuşlar, birde uçan kazımız var. Yakalamaya çalışırsan uçarmış, yoksa kimse onun uçan kaz olduğunu anlayamaz. Bahardan sonra yaz, Bahçede türlü türlü meyveler, sebzeler, sen burada yan gel, sıkıntıdan patla. O arada akşam olmuş abisi eve gelmiş akşam yemeği yenecek evde nedense ekmek yok.. Hadi bakalım sana iş çıktı. Bakkala git iki ekmek al gel. Bizim ki bu saatte bakkalda ekmek çok zor bulunur. Abisi vardır, vardır. Olmasa da makarna yeriz. Bizimki mecburen bakkala doğru yola çıkar. Kış ayının başları her yer kar, buz kayıp düşme ihtimali çok, ağır, ağır pür dikkat yürüyor. Hava her zamankinden daha karanlık, herkes kömür yakıyor, kömür dumanı, karanlığa karanlık ekliyor. Bembeyaz kar üstüne, simsiyah kar yağıyor, zifiri karanlık, sokak lambalarının ışığı pek fayda vermiyor, gözler uzağı az görüyor. İnsanlar sanki aniden karşına çıkıyor, sonra aniden kayıp oluyor, karanlık korku saçıyor. Bizim ki aniden karşısında, aynı okulu ve aynı yolu paylaştıkları kızı görür ikisi de çok şaşırır bir an duraklarlar, sonra diğer bir kız gelir. Bizim ki ani bir dönüşle geri dönüp hızla eve varır.- Abisi çok hızlısın hayırdır, ekmek bulamadın mı? Gitmedim ki yarı yoldan geri döndün, Okuldaki kızlarla karşılaştım. Bir şey sormasınlar diye geri döndüm.. Abisi– Kızlardan bu kadar korkma, seni yemezler… Bizim ki söylenenlere aldırmaz.. Zaten dükkânların çoğu kapalı, çarşıya yaklaştıkça kirli hava artıyor. Gökten kar gibi kurum yağıyor. Sokaklar çok ıssız gibi 50 m. İleride görülmez oluyormuş. Büyük şehirde yaşamak hiçte iyi bir şey değilmiş. Havası, suyu kirli, çoğunluk tanımaz birbirini. Var mı bizim memleket gibi, havası, suyu demiz. Her kes tanır bir birini. Sorarlar halını hatırını, söylerler büyüklere selamlarını. Bir an önce buradan gitmek gerek. Ye, iç otur, düşün, düşün, yat kalk. Sürekli oturmak insanı çalışmaktan daha çok yoruyormuş. Bir şeylerle uğraşmak gerek.

Eğriye doğru diyorlar,
Arsızlık normal diyorlar,
Edep gereksiz diyorlar,
Kaşınsınlar, kaşınsınlar.