Serpil Balçık Şiirleri - Şair Serpil Balçık

Dalga vurmuş sahile
Öptü sanmış kumlar
Vurulmuş
Köpüklere vurulmuş kumlar

Bir damla düşmüş yaprağa

Nicedir ağlamadımdı sana.
Bu damlalar senin
Sahipsizliğinde hüzünlü damlalar.
Aşksızlığım hediyenle,
Ağlamalara sırt çevirip
Tutunmalarla hayata,

… both grievous and courageous…
because of ways with mountain,
being patient for reach.

I know,
Makes me crazy this desire,

nazarlık onun gözleriydi
ona nazar deymezdi
o huzur vaadinde bakışı
davetkar dalgalanışı
kem gözlere meze değildi
ölümün gözleri maviydi.

Evi bir köşe
Bir köşesi aş,
Birisi kış
Diğeri güz.
Bir yanı güney nemi
Berisi kuzey yeli.

Rüzgardan sakınır seni,
Siper ederim bedenimi sana.
Bulutların karanlığından sakınır,
Yüreğimi yakıp
Sana veririm

Karanlığına çektiği andı son,
Sonun en sonu.

Evrenin dibindeydi içindeki karanlık,
Dipsizliğin ucunda.

Şuursuzca vururdum kendimi sokağa
İri gözlü devler bulurdu beni
İrin tutmuş yaraların
Rengi olurdu baktıkları ben
Gecelere inerdi onlar
Özlemezdim sokakları mevzu onlar iken

yalnızlıktır
ki muhtemel o
gecelerimi ıslak bakışlarda boğan

karanlıktır
ki o zaten

Bahar inmiş yanı başına,
Kırların kokusu,
Yeşil,
Mavi,
Güneş kokusu yapışmış tenine.