Yalnızlığın dayanılmaz ağırlığı ve birbaşınalığın korkutucu gerçeği ile tanışmış bir çocuk..
Çocuk küçük..
Çocuk ürkek...
Saldırganlığı ile sadece kendini yaralayacak kadar toy..
Çocuk, çok çocuk daha..
Haksız gayelerinizin kanlı elleri yakamda
Arsız emellerinizin gölgesi çocuklarımın üstünde
Ve hırsınızın açtığı yaralar topraklarımda
Acımak, toprağıma düşmez
Acımak, çocuğuma çok,
Acımak, kimliğime yakışmaz.
Gidiyorum dostum,
Dalga sesi denizimin sana emanet,
Mavisi,
Kıpırtısı,
Senin olsun tadı da.
Kızgınlığı ürkütmesin,
Yorgunum…
Yeniden başlayıp
Bu defa bitmek ihtimali bende.
Korkarım bu bitkinlik bıktırır diye
Bıktırır da,
Bu sefer bitirir diye.
gittin gideli sevgili,
gün parlayan gözlerimden daha soluk,
sen gittin gideli utanç içinde güneş,
insan içine çıkar hali yok yüreğimin pırıltısından.
şimdi bir yağmur ıslatıyor kentimi,
doğumlarda kanla ıslanmaksa
büyümelerde gözyaşıymış nemlenmek
nemli bir oratoryo bu sahnedeki
hangi solo sesti, oyunsuz kıldı
geri sayımlar nemsiz
gidişler sancılı şimdi
isimsiz ve sözcüksüz bir heyecan
sessiz
kimliksiz
dilimi düğümleyen sen
gözlerimi ıslatan
sen hiç bir yersin
uçurumun kenarından sarkıtılmış ipin ucundaydı çelimsiz bedeni,
boşlukta öylece sallanıp duruyordu ruhunu yitirmiş belleği,
bir saatin sarkacı olmuş,
gidip geliyordu her saniye
bir sağa bir sola,
tik, tak
Gece kalmadı...
Beklemeli karanlıkların gecesi kalmadı.
Karanlık bitti...
Nemli yanaklarımın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!