Serkan Doğan Şiirleri - Şair Serkan Doğan

hükmederek kurulamayınca kusursuz denge
soylu aşıklar başlamıştı pespaye bir cenge

dünya benim oyun bahçem
arşınlarım topraklarını
sineme çeke çeke,evimi

hatırlarsın
oda sen kokuyordun
kalabalıkta koşuşturan insanların
konuşmalarına kulak kabartıyor, gülüşüyorduk
balık yemeye gittiğimizde sahil kenarlarına
her zaman bir bank bulup otururduk

korkak
kurutulmuş lokmalar yutulmuş soluklar
ve çözülmüş sevginin inceden düğmeleri
korkak, bir yaprak düştü bir yanıma
öyle üşüştü caddeye de üşüştü çingeneler
gençten bir şimşek çaktı şakağıma

ayrılmıştık sonunda ayın on dördüydü
zalim bir meleğin ellerine düşmüş
zorlanıyorduk, kaldı ki ayin bitmişti
gece gezen kızın kalbi benimledir
çok çekici, püskülleri ölümcül
grafiklerle sevişen, ve garip endekslerle,

debelenirken sen aşkın izbeliklerinde
didikleniyordum gergefin girintilerinde
kestirip atıverdi ansiklopedilerdeki
yavan çağın çolak kalbin ilgilerini
bedenimizin köşebentleri istemişti
satın artık dedi işte satın etlerinizi

sarayın parmaklıklarında şölen izleri parlak
yabancı aynamın iştahıydı zulüm
sütunlarına dokunma, duvarlar fenalık
putunu kırdıysan vicdanında doğan yarım bir aydır
simgelerin teker teker derlenişi
ve göğün altın çivilerinden yoksun

kızım ve kitabım
uzun bir yaza doluşsa
merhametsiz ve mesafesiz
sahifeler
derununda tirana isyan başta
güzel bir gerekçe gibi görünür

hülyalarımın kuytusunda uyuyakalmışım,
mahzenin yıkıntı sarkacını kaç örümcek sarmış
yoksul bir kâbusun karmaşasıyla hatırlattığı
satranç karelerindeki taşlar ardımda durmakta
yıldızlardan inen kinli aydınlıkta
yâdımda ise geçmişin an be an sorgulanışı.

yasaklandığım, tutsak sandığım
bir okyanustu masumluğun
vadide yitiveren şirin dillerden
kaç simurg doğabilir aynı küllerden
kaç kent yıkılır tek bir depremde
yeryüzünün tüm çocukları adına

ve güz gelir, çiçekleri ezerken
yaprakları peşimden sürüklenir
tüm renkleri ile Rabbine seslenir

âh, dolunaysın sen ve hep güzel
gece geç vakit, sabah erken