Serkan Doğan Şiirleri - Şair Serkan Doğan

gözlerini sana sakladığım
bronz yontuyu bir çırpıda kefenlediler
mesafesizliğin çilesiydi çektiği
mahrem yerlerini ellediler
sular döktüler baştan ayağa
son vaftizini yaptılar onun

geçenlerde, tekrar, ama son defa
çığlığımın mahrem duvarına dayalı
gözbebeklerime uzandım
bembeyaz sayfanın üzerine bembeyaz bulut
resimleri çizerek
üvey dumanlı notalar karaladım

koca kıçlı kız, içi boşaltılmış
yapışkan bir muhallebi kadar kendiyle barışık
küçük cazip şey ve işte onun iri puantiyesi
hep kadınlar hakkındaki kitaplar okur
hani bol tirajlı kadın dergileri ve ekleri
Leon filmi üzerine Lolita muhabbeti

sokaklarda eğlence,
kaşar da koy arasına,
geleceğim gelecek sene
bitkinim ve umurumda değil
seni son bir kere göreceğim

uzaktayken
daha yakındın
yakınlaştıkça
mısralara takıldın

suskun, dingin ve yalnız, bir sensin içimi dolduran,
bu mahzun ve müstehzi karaltıyı kalbime sevdiren
zincirlerimi söktüren, sensin coşkumu yere indiren,
ruhumu yükselten, celladımsın, benliğimi boğduran

gölgenin ağzında yankılandı yalanlarım
ikilemlerle sevişen kara kaplı defterimde hüzün
kederli demlerinden sıyırdı beni gamlı günlere
serdi emrine râm olunan sultanın elifine
yalın yalnızlıklarla örtüşürdü akşamlarım
ve yıkık bir çocuk bahçesiydi yüzün

ne güzeldi o eski günler kalkardık sabah erken
öpüşürdük itişirdik küsüşürdük bizler de küçükken

sana yaptığın zulmün hüzünlerini getirdim
tenha anlarını bilirim, ve ben inan beterdim

sıkıldım olmadı
değiştirdim uymadı
seslendim duymadı
bana gelmedi

odamda dolandı

orada bir ağaç var
yalnız yarım
saklı kaldım
dalı kaldırmayınca
menbaydım, mansıptım
ezel, ebed ve menzil