Sevdalar büyür bu şehirde.
Dut ağaçlarında,
Meyvelerin yerine..
Kavgalar büyür ertesinde,
Bu sokaklarda çocukların yerine..
Önsöz..
birbirine oldukça uzak
birinden kalkan trenin
bir diğerine uğramadığı
istasyonlarda bekleyen
Gidecek uzaklıklar arıyorum artık
Hiç kimsesizliklerin bile olmadığı
Yalnızlıklar..
Birbirine bağlanmayan sokaklarda
Pervasızca yok olmak istiyorum..
Salalım hüzünleri uzaklıklara
Sözler bir gül olsun yarin koynunda
Yar her daim vuslatı andıktan sonra
Yokluk olmuş.. hasret olmuş
Hepsi boş gelir..
Gidersen bin deprem
Bir şiire meze etmeli seni..
sözleri senin ile şiire benzetmeli..
sevmeli seni..
Sokak çocukları gibi belki de...
yazılacak hiç bir şey kalmadı..
har şiirin ilk mısrası sen,
her kapının ardında hasretin
olduktan sonra..
üşüyordum....
karlarda yavaş yavaş kaybolan dostluk izleri
ve umuda dair bir sis ti bu kent kaplayan
o anda..
ayaklarımın esiri olmuş beynim ile erişilmez bir savaştaydım
korkularımı kırık ümitlerden yaptığım kafeste saklayarak..
Okyanusun enginLiği Dar GeLdi kim biLir..
BeLki de GüvenemediLer o MekanLara...
KoLLarinda mi buLduLar ÖzgürLüğü...
Sormak Lazim MartiLara....
Bir Gün NasıL başLar ise UmutLar iLe,
NasıL ki Kumru UğuLtuLari iLe uyaNıyor ise iNsaN...
ve NasıL ki...
SevdaLarın yasaq oLmadıĞı Mekanı DüşLüyor ise...
BenDe DüŞLedim seni...
Şimdi..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!