Serap Atay Şiirleri - Şair Serap Atay

Gözlerin çok şey anlatır bana
Hazan çökse de bakışlarına, susma…
Azıcık sevsen de, ölürüm ben senin yoluna
Ne olur durma, sevdiğini söyle bana
Sensizlikte solan gül olmasam,
Gönül bahçende, gonca olup açsam…

Aklım fikrim hep sende, gözlerimde dolaştın
Şu gönül sarayıma, bir bakışla ulaştın
Neyim kaldı ki benim, her zerreme bulaştın
Eşkâline vuruldum, yar demeye gelmişim

Yar yanına gelecem, gözlerimi süzecem

Kadınlar neden ağlar bilir misiniz?
Sanır mısınız soğan doğramıştır
Gözleri hep yaşlıdır
Buğulu bakarlar yaşama
Gözlerinden akan her damla yaş
Kadın yapar onları

Kadehlerde yardan izler varmış
Aynı bardaktan, tatlar kalmış
Baktığında, gönül efkârlanmış
Kurduğum düşlerde adın duaymış

Yürüdüğüm yollarda, gölgen varmış

Gökteki yıldızlar
Şahidim olsun ki
Sensizliğe ağlıyorum bu gece
Yüreğim yangın yeri
Gönlüm azapta
Zifiri karanlıkların çıkmazındayım

ışığı aradığım yerdeydi gözbebeklerin
aydınlandı birden kararan yüreğim
yaralı bir kuş kanadında çırpınıyor duygularım
bakışlarının uçurumlarında tutuklu kaldım

ışığı aradığım yerdeydi gözbebeklerin

Rızkım dolmuşsa dünyada
Ağlasam, üzülsem ne fayda
Eğer iz bıraktıysam varlığımda
Dostlar beni rahmetle hatırlasın

Ağlamayın kabrimin başında

ŞAHANE

Geçip gidiyor şu ömür
Bir varmış bir yokmuş misali
Yaşananlar, sevinçler acılar
Gizemli dünyada kaybolanlar

Sahte gülücüklerle kandırsam da hayatı
Sevinemem

Enkazın altından sağ çıksam da
Gülemem

Bir güvercin süzülüyor maviden
Sen gideli kan damlıyor gözümden
Sen gittin ya kahır gitmez özümden
Kalbimdeki çiçekler soldu annem

Sen yoksan ötesinde mutlulukta yok