Serap Atay Şiirleri - Şair Serap Atay

Kadınlar neden ağlar
Ağlatan nedir onları
Narin midir duyguları
Özeldir gözyaşları

Çocuk gibidir kadınlar

Okuyun
Topluma faydalı
Birer insan olun dedik
Okuyun yavrum
Bizim çektiklerimizi çekmeyin istedik
Eğitimli olsun, yavrularımız dedik

Öyle bir sevda var ki gözlerimde
Bulut gibi yağmur gibi

Öyle bir sevda varki yüreğimde hayat gibi su gibi
Belki imkansız belkide apansız

Bir akşam aynaya bakıp ta
Ben kimim diye sordun mu kendine
Ben sordum cevap bulamıyorum artık
Hep eksik bir yanım

Hani bizdik hani ben yoktu dünyamızda

Seni
Bu kadar severken
Uzakta olmak
Ah bilsen,
Nasıl acıymış
Hasretinle yanmak

Varlığında
Kıymetini Bilemedim Ben Senin
Beni bırakıp gittiğin o gün var ya
Can evimden vuruldum
Hani hep derdin bana
Ben ölünce anlayacaksın değerimi

Şiirin okulu yok belki
Ama şairin ruhu var
Ruh olmazsa, şiir yazabilir miydi şair
Ya da çekilen acılar olmasa
Kaleme, yüreğinle dokunabilir miydi şair
Şair olmak zor zanaat dostlar

Sözlerine aldanıp, düşte hayal kurduğum
Kavuşmak ümidiyle, şu gönlümü burduğum
Onun aşkı uğruna, hem sözümde durduğum
Bağrımda sabır taşım, geri dönersin sandım

Yıllar yılı bekleyip, yüreğimi dağladım

Gurbet elde yalnızım, vardır ekmeğim aşım
Gönül sesim ağlıyor, dumanlı benim başım
Sevda yükü çekemem, eli beş olmuş yaşım
Bağrımda benim acım, sanmayın yaşıyorum

Sol yanımda bir yara kaşıdıkça kanıyor

Karşıdan sırıtır
Yürekte sızlatır
Sonunda ağlatır
Bence aşk yüzsüzdür...

Serap Atay