Serap Atay Şiirleri - Şair Serap Atay

Sen
Sevmeyi bilir misin arkadaş
Uğrunda can vermeyi,
Göze alabilir misin?
Sen sevmeyi bilemezsin
Benim gibi, sevemezsin arkadaş

Sessiz çığlıklarımla sarsıldı bedenim
Sustum ağılayamadım
Çaresizdim kabullendim
Ama sana
Ölümü konduramadım
Soğuktu ölümün yüzü

Değişimlere açık ol, kazanırsın
Düzenim bozulacak diye direnme yanılırsın
Hayat üstüme geliyor diye şikâyet etme, üzülürsün
Su yolunu bulur, nasılsa bir gün sende durulursun.

Serap Atay

Seni kilometrelerce uzaktan, şiirlerce yakınından sevdim
Seni beklentisizce, hayallerimde büyüttüm, uzağından sevdim
Seni sen olduğun için sevdim, değiştirmek istemedim sevdim
Seni koşulsuz şartsız, yüreğimde besledim büyüttüm, sevdim

İçimdeki acıları, sana olan sevgimle dindirdim, sevdim

İ

Diyemedim
Gittiğinde seni seviyorum
Dön diyemedim
Kim bilir

Sararmış bir yaprak gibi dökülüp
Hazanıma usulca süzülüp,
Yitik yıllarıma elveda dediğim
Dostluğuna ömrümü verdiğim sen

Can buldum, eskimiş ruhumda yeniden

Bu kara günlere esir olmuş ömrüm
Alın yazıma hep ağladı gönlüm
Yıllardır hasretinle yandı bağrım
Sevdanı ömrüme taşıdım özüm
Yıllar yılı hep mutluluk diledim
Gelen tüm dostlarıma vefa ettim

Bilir misiniz?
Her insanın bir ruh ikizi olurmuş
Düşünüyorum da,
Sanırım ben buldum ikizimi
Aynaya baktığımda, onun yüzü
Ona baktığımda benim yüzüm.

Es deli rüzgar es
Koca çınar yorulmuş
Yarım asır geçmiş
Ömür tükenmiş
Sızısı yüreğine çöreklenmiş
Çınar yaşlansada

Buruk bir acıydı gözlerindeki
Çığlık sesleriydi geçmişi
Bir yudum sevgiydi istediği
Solmuş bir gül yaprağıydı kendisi
Yastığa başını koyduğunda
Düşler diyarıydı gezdiği