Ben bu şehrin kalabalığında
senin yalnızlığını giyerim,
Her yabancı yüzde bir anlık seni bulur,
sonra kaybederim.
ve ben sen yokken çok Eksiğim...
sen yokken ben
bir cümlenin sonuna konmamış nokta gibiyim,
En güzel şarkının nakaratında susan ses gibiyim.
Gülüşlerim yarım,
kahkahalarım çaresiz .
vazgeç diyorlar bana...
eğer birgün Toprak köklerinden,
denizde tuzundan vazgeçerse,
Belki o zaman
düşünürüm senden vazgeçmeyi...
Ama bilirimki, yine de vazgeçemem senden.
Sana adanmış bu kalbi,
bir başkasına veremem.
Bu bir sevda değil, bu bir inat,
bu körü körüne bir bağlılık,
Bu, tek kişilik bir orduyla
dünyaya kafa tutan bir adanmışlık.
Pes etmedim ve hiç bir zaman etmeyeceğim.
Bana herkes bitti desede,
deli desede aldırmam,
çünkü ben bu aşkın enkazında,
son nefesime kadar bekleyen
ölümsüz bir kahramanım.
Ve bir gün sorarlarsa Kimdi o? diye,
O benim hem yaramdı,
hem de yaramı saran hediye.
O benim en büyük eksiğimdi ama
varlığıyla beni tamamlayandı.
O benim vazgeçişim değil,
sonsuza dek pes etmeyişimdi." derim.
Çünkü ben seni, sen olmadanda
sen varmışsın gibi vazgeçmeden severim
Kayıt Tarihi : 9.8.2025 09:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğinize sağlık ...
TÜM YORUMLAR (1)