Ben bu şehrin kalabalığında 
senin yalnızlığını giyerim,
Her yabancı yüzde bir anlık seni bulur, 
sonra kaybederim.
ve ben sen yokken çok  Eksiğim...
sen yokken ben 
bir cümlenin sonuna konmamış nokta gibiyim,
En güzel şarkının nakaratında susan ses gibiyim.
Gülüşlerim yarım, 
kahkahalarım çaresiz .
vazgeç diyorlar bana...
eğer birgün Toprak köklerinden, 
denizde tuzundan vazgeçerse,
Belki o zaman 
düşünürüm senden vazgeçmeyi... 
Ama bilirimki, yine de  vazgeçemem senden.
Sana adanmış bu kalbi,
bir başkasına veremem.
Bu bir sevda değil, bu bir inat,
bu körü körüne  bir bağlılık,
Bu, tek kişilik bir orduyla 
dünyaya kafa tutan bir adanmışlık.
Pes etmedim ve hiç bir zaman  etmeyeceğim.
Bana  herkes bitti desede, 
deli desede aldırmam,
çünkü ben  bu aşkın enkazında, 
son nefesime kadar bekleyen 
ölümsüz  bir kahramanım.
Ve bir gün sorarlarsa Kimdi o? diye,
O benim hem yaramdı, 
hem de yaramı saran hediye.
O benim en büyük eksiğimdi ama 
varlığıyla beni tamamlayandı.
O benim vazgeçişim değil, 
sonsuza dek pes etmeyişimdi." derim.
Çünkü ben seni, sen olmadanda 
sen varmışsın gibi vazgeçmeden  severim
Kayıt Tarihi : 9.8.2025 09:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Yüreğinize sağlık ...
TÜM YORUMLAR (1)