Bu kabahat kimdedir konuş gönül sen söyle
Sendeymiş yoksa onda ayrıldınız ki böyle
O hakarat etmesin duygularına öyle
Suçu işleyen kimdir kabahat ona düşer
Sen zavallısın gönül kendine suç yükleme
Kader ne yüze güldü, ne de bir şad eyledi
Ne koydu sefa görüm, ne beni yad eyledi
Bu mihnetlerden gönlüm felekten dad eyledi
Yıkılsın böyle kader, günüm ne hale düştü
Kader ilişti bana yoluma tuzak kurdu
Ben bilseydim sevdanın sonunu serabını
Yaşam olsaydı bile içmezdim şarabını
Bir mutlu günü yok mu, yaşadım harabını
Yıllarca temiz sevdam oldu bir rüya gibi
Bilmem aşkta temiz var, Aslı'ydan Kerem gibi
Ben başlar başlamaz yaşama
Bin dokuz yüz yetmiş yedi ve sonrası
Bu gün yaşım otuz altı oluyor ve olmuştur
İçimde benimle büyüyen
Yurdumun birliğini andıran
Bir sevda varmış,
Büyük bir var bıraktın, aydın görünür izin
Senin ile canlandı Türkmen edebiyatı
Tek canlı gönüllerde çözülecektir gizin
Şiirinle bağışladın bize medeniyeti
Sen kavuşturdun bizi karanlıktan ışığa
Biz genciz vatan bize şereftir, emanettir
Fikrimizle savaşmak barıştır, selamettir
Diyelim özgür Türküz, bilmemek nedamettir
Biz genciz, gençlik de biz gelecek gün bizimdir
Medeniyet öğrettik insan oğlu insana
Gel gezip dolaşalım dünyanın her yerini
Yaşamı tadmadık biz keyfimiz döndü aha
Bu ömür sonu gelir bakmaz sultana şaha
Gel gezip dolaşalım dünyanın her yerini
Dur koşturma pesinden gam,keder,kahır olursun
Neden meyhanelerdir her gün akşamki yolum
Neden gam zinciriyle bağlıdır iki kolum
Bu ne bir adalettir gençlikte telef olum
Bir gün olur çalarım adalet kapısını
Sitem etmesem eğer kim bilir ki neyim var
Çıkıp yollara düştüm, rasgele sana geldim
Arzıhal ederken de dalgılığına daldım
Dertli olduğunu yüz çizgilerinden aldım
Konuştukça da bildim bozulacaksın hancı
Uzun bir süre oldu ayrıyım Erbil’imden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!