Aynada kendimle gülüyordum
Bağırıyordum yüksek sesle
Ben garibim,
Kim inanabilir
Üzüntülerimi paylaştığına
Bir yığın insan arasında
Gönlüme gam, dert doldu
Bak benzim nasıl soldu
Hep diyorlar bayramdır
Ne zaman bayram oldu
Önüme yol kurmadım
20-27 Ocak 2006 tarihinde Ankara’da
düzenlenecek olan “Şairler Vicdanında DOĞRAMACI”
konulu şiir şöleni münasebeti ile, Irak Türkmenlerinin
impıratoru sayın prof. Dr. İhsan DOĞRAMACI için yazılmıştır.
Gözlerimden bellidir gönlümde vardır keder
Çekiyorum çileyi alnıma yazmış kader
Ulaştım son durağa aşkım da bura kadar
Gitti o gençlik vaktim yazık ihtiyar oldum
Yüzümü gören bilir ne çileler çekmişim
Aşkının hayaliyle daha yormam cismimi
Kavuşmadan ayrıldık at elinden resmimi
Tanımamış bir insan örneği duy ismimi
Hayattaki kısmetim ancak kavuşmamaktır
Sevda yükü güç ister bizlerde o güç yoktur
Milletime bir dalam
Zen etmeun men lalam
Hiçbir şeyden korukma
Türkmenem yaz ey kalem
Dilerde ad olmuşam
Yine vurdu hasretin bağrımda duman oldu
Yine acımadın yar günüm hep yaman oldu
Yine seni bekledim uzun bir zaman oldu
Seven bekler sevdiğini ölümde olsa bile
Seni sevdiğim için hep gel dedin geldim yar
Atamın yurdu cihanım Erbil
Onurum, şanım sen canım Erbil
Uğrunda döksem de kanım Erbil
Dökülen kanım hep seni yazar
Kale, Minare, Türkmen'i yazar
Hasretleri çekerek yaşıyorum yıllardır
Gücüne katlandığım acı, keder, sellerdir
Gerçek hayatım zindan eden yalan yıllardır
Yine de dayanıklı üç beş güne yaslandım
Geçti ömür boşuna tatmadım hiç bir sefa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!