Umduğum sevdalara karlar yağdı…
Tatil ettim gülümsemelerimi…
Gönlüme giden tüm yollar kapandı…
Yardım meleklerim,
Kendi inatlarıyla baş başa,
Kendi ömürlerinde mahsur kaldı…
Bu günlerde zor iş şu iyiyi oynamak...
Önce sevmeyi unutmalı insan
Sonra hemencecik alışabilmeli terk edilmelere
Öyle her gideni takıp ardından yas tutmamalı...
Biraz sağır olmalı mesela
Her ardından söyleneni duymamalı
Yangınlar düşün çocuk
Bildiğin ateşler gibi değil
Adamın ciğerini yakan
Ateşler düşün
İçinden çıkageldiğim...
Ben, senin beni sevişinden başka
Sana dair her ne varsa
Onu seviyorum...
Seviyorum seni sevmeyi mesela,
Yaşamak imkansızlaştıkça
“Ben güneşi terk edenlerdenim”
Bir vardı hayaller, hiç yoktu aslında,
İki kimsesiz gülücük kadar anlamsızdı,
Kâh kafa tutardı imkansıza,
Kah terk ederdi gözü yaşlı uyanışları,
Özlemler biriktir yüreğinde
Umuda aşık günlere
Avare gönüllere
Sitemlerin büyümesin
Her kavga, bir medeniyet saklar gölgesinde.
Dünya Dönüyor
Ne kaldı ki dünyada tüketmediğimiz
Sıra aşka da gelmesin…
Galiba biz dünyanın başına gelmiş
En yavuz misafirleriz…
Bir fotoğraf karesinden sarkmış
Eskimiş yüzü aşkın
Yüzleşiyor güneşin çıplaklığıyla
Ortada dürüst bir yalnızlık korkusu
Sinmiş maskelerin sorumsuzluğuna
Yıldızlar hala parlak
Kapıdan içeriye
Elinde çocukluktan kalma
Eskimiş cesaretinle
Usulca girince
Karşına
Görülmemiş bir sevdanın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!