Sefil Selimi Şiirleri - Şair Sefil Selimi

Kimse bana yaren olmaz yar olmaz
Mertlik hırkasını giydim giyeli
Dünya bomboş olsa bana yer kalmaz
İnsana muhabbet duydum duyalı

İmanım hükümdar benliğim esir

Kevser ırmağında saki olan yâr
Bir bardak dem ikram etmez mi ola
Sıratın yolunu iyi bilen yâr
Benim de elimden tutmaz mı ola

Aman medet, duy sesimi dardayım

Aşığım sen seni Ahmet beye ver,
Özünü arasın, sözünü yazsın.
Aşıklar daima yürekten söyler,
Özünü arasın, sözünü yazsın.

Bugün konuk olduk dostlar evine,

İster iç ister içme, can suyunu cancıdan
Günler doldurur verir, zaman adlı tas ile.

Ya uyur ya uyanık, bir bahane aniden,
Sesler duyar inlersin acı acı ses ile.

-Sabit İnce’ye-
Hak yolunu sordun benden,
Canlı Kuran oku ki bil.
Şirklerin alınır senden,
Denli piran oku ki bil.

Biraz kulak verin dinlen sesimi,
Recai mehmet bey canlarım benim.
Derde düşüyorum heran yepyeni,
Recai, Mehmet bey canlarım benim.
Ben de sizler var siz de kimler var.

Muhammet severdi o yüzden sevdim,
Dışladılar beni, Alici diye.
Ancak bin yönünden birini övdüm,
Taşladılar beni Ali’ci diye
.
Gerek Aleviler gerek Sünniler,

Ne zaman uğrasam aklımı alır,
Aşk muhabbet bulur karaözünde.
Yarenler ahbaplar gönlümde kalır,
Aşk muhabbet bulur karaözünde.
Karayım kara, benzerim kar’a

Beni bağışlayın cananlar canlar,
Söz de duranlarda şahlar bulunur.
Ehli hal olanlar sevdadan anlar,
Hüdaya varanda hüda bulunur.

Mevla yaratmışsa eğer bizleri,

Gerici yobazlar cahiller korkar,
Cumhuriyet, yosun tutmaz su gibi.
Hakkı hakikati bilmeyen ürker,
Cumhuriyet, akar bitmez su gibi.

Bölücü sadistler, sapkınlar duysun,