Sefil Selimi Şiirleri - Şair Sefil Selimi

Gökte yağan kara yerde kurt düşer,
Beyazdır diyerek kar'a bağlanma.
Hem şaşınr hem de kendisi şaşar,
Gözlü sanıp bakar köre bağlanma.

Âşıklar dolanmış bir dost aramış,

Aşkın, bedenimde tahribat yaptı
Ateşin ormanı yaktığı gibi
Korlar can evime sığmadı taştı
Yanardağdan lavlar aktığı gibi

Ruhumda aşk yeli dinmeden eser

Yer altında yer altında,
Gözüm yoktur her altında,
Bir gün gelir hep yatarız;
Çok çiğnenen yer altında.

Dağılırız dağım dağım,

Elestü bezminde ruhu ezelde,
Alnıma yazılan yazımsınız siz.
Kokunuz mahşerde renginiz gülde,
Sıfatımda mevcut yüzümsünüz siz.

Ne acayip bu hal arz eder neyi,

İlmi batın hocasını
Evvel ahir bulan var mı?
İmanın aşk hecesini
Okuyup da bilen var mı?

Elestüde ikrar verip

Bir evliya bin bir isim,
Muhammetle Ali birdir.
Dünyadaki bütün cisim,
Muhammedle Ali birdir.

Onlar gönlümdeki hazır,

İster taşa tutun, ya da hoş görün,
Okudum Çobanca, yazdım Çoban'ca
Başımı koparıp yerlerde sürün,
Ölmeden kabrimi kazdım Çoban'ca.

Öğrettiği her sır, bildiği Hûda,

Deryalardan yaygın suyum,
Dalgalanıp coşuyorum.
Dünya kadar enim boyum,
Buna ben de şaşıyorum.

Ne canım var ne de kanım,

Yüzbin hekime başvurdum,
Sana çare yok dediler,
Derdin kemikten içerde,
Sen kendini yak dediler.

El yetmiyor, göz görmüyor,

Yiyemez tosun,
Ot ve kes değil,
Manadır kesin,
Anlam pis değil.

Çare yaraya,