Sefil Selimi Şiirleri - Şair Sefil Selimi

İnsan sevmek Anayasa,
Sev insanı gör Huda'yı.
Ne korku çek, ne de tasa
Sev insanı gör Huda'yı.

Ali'ye git, Veli'ye git

Yere yer, göke gök,
Aşk özü öz gözü,
Sere ser, teke tek
Kul yüzü göz gözü.

Ruha er, akıl yor,

Bir güzel ki tarif olmaz,
Suretinde durur güneş,
O ölümsüz, ecel gelmez,
Ateşiyle erir güneş.

Dost diliyle dostu konuş,

Gurbet ateşiyle kavruldum yandım
Hasret beni teslim aldı sinem ey
Ayrılık derdiyle yıkandım yundum
Acıları bana kaldı sinem ey

Kederler sinemde barınak kurdu

Dünya devletleri duysunlar beni
Savaş çirkin barış güzel hayat hoş
Mamur et ihya et süsle her yanı
Savaş çirkin barış güzel hayat hoş

Silahlar üreten fabrikayı yık

Hem suçlu hem güçlü,
Bir haksız, bir haklı,
Bu konu çok içli,
Hak arar her haklı.

Altın kürk olsa suç,

Dinlen dostlar etmen hayret,
Mahsul vermez boş bir gayret,
Dert teknesiymiş gurbet,
Yoğruluyom hamur gibi.

Kaldım zulüm kucağında,

Her yer Kerbelâ'ya dönmüş,
Bir yudum su veren hani?
Kullar çatır çatır yanmış,
Hallerini soran hani?

Her Türk'teki aynı bir kan

Gül yahut diken,
Çalıya hastır,
Ekilen ekin,
Keliye hastır.

Kötünün işi,

Derdi dert ile sararım.
Derdin her çeşidi bende.
Dert içinde dert ararım,
Derdin her çeşidi bende.

Dertsiz kalsam yaşayamam,