Sefil Dostum Şiirleri - Şair Sefil Dostum

Şurda zalim elinden yaralanan ömrüm
Geçtikçe günlerim yakıyor sinemde
Her günümde yaşarken bayram sevinci
Şimdi bak zindanda geçiyor günlerim

Zalim uyumazımış gecelerı düşünürmüş

Şaşırmışım ben ne yapayım artık
Arıyorum dur durak dinlenmeden
Gelecekteki günlerden korkuyorum
Umutsuz güvencelerden ben artık

Senin arzun hayalim idealin bir başka

Beni mutsuz eden o zalim
Ecelimden önce kabre koyan
Sinemde kurt olup yiyen yar
Ecelimden evvel kabre koyan

Kederler sana uydu diyen

Aklımı aldın sen benim
Biçareyim ben bir kulum
Sevgimi neden öldürdüm
Suçluyum ben bir kulum

Müşkül düştüm gezerim

Mevsim sonbahara erişmiti
Gazellerin yere düşüşüydü
Benim yarden ayrılışımdı
Benzimin o an solmasıydı

Yaz geride kalmıştı

Yüreğimin yarası
kuzumun nazlı anası
Mevlamdan geldi acısı
Nenni kuzum nenni nenni
*
sen yalnız gülemezsin

Verdin bana dert ile sızı
Güzel kuzum canım ağlama
Dilerim hakk tan kavuşturu bizi
Yurdu güzel kuzum ağlama

Sen bir fidan ol ben de dalın

Benimle ağlayıp gülenim
Neye bana ses vermiyor
Her yerde arayıp bulduğum
Niye bana ses vermiyor

Her kederine hasıl olduğum

Öyle bir yar sev ki herkes sevsin
Gönlü içi dışı geniş bir saray olsun
Gidip gelneler orda misafir eylesin
Gönlü geniş alemli bir saray kursun

Kandırma kendini bir benim diye

İnsanın kötüsünü sen niye sevmişsin
Kaderim böyle kendine şans görmüşsün
Sonrada onla ölüme dek razı gelmişsin
Şansına küsüp kaderim böyle demişsin

Kalbinin sızısına güvenip koynuna girmişsin