Sefil Dostum Şiirleri - Şair Sefil Dostum

Atının üstüne çalımla binenim
Gördüm selvi boyunu içim ürperdi
İnşallah kem gözlerden uzak dedim
Niye sendeleyip at üstünden yar düştü

Çok kaydalı emin yar selden geçerken

Gönlümde firar ettiysem
Senin her kadana karışmışım
Soğan ekmek yemeğimken
Sana soframda bal sunmuşum

Vaatlerimdeki sözlerim

Heyecanlı yüreğim ağla şimdi
Mutlu olurum da ben artık gayrı
Duygularım anneme gidiyor
Geri gelemem ben ondan gayrı

Ne gam bana bundan sonrası

Dostum bu dertter ben ölürüm
Geldi geçti anılarım göz önünden
Görenım yok mu benim iyi halimden
Geldi geçti anılarım göz önünden

Hayallerim bana dost huzur veriyor

Bugün ay buluta girmiyor
Güneş gökte buluta karışmıyor
Gözler kamaşmış ışık görmüyor
Güneş de gökte bulutu açmıyor

Ne oldu da gökyüzü karardı

Yarimin bana ağlayıp üzülmesinden
Ellerin dilinden dillere düştüm
Yasak olan bir aşkın yüzünden
Ellerin dilinde yar ile eleştirildim

Kötü kaderim varımış sevmekten yana

Dünyanın malı parsel parsel senin olsa
Ben yemin verdim sevmeyeceğim
Ahrete gidip gelmeye kudretin olsa
Ben sanada yar olmayacağım

Dünyaya sen hükümdar olsan

Kederimde kederimi hep senden aldım
Demez misin dünyanın sonu da var ahireti de
Onulmaz yaralarıma tuz ekip kanattın
Bilesin yar dünyanın sonu da var ahireti de

Beni sonunda kendine hep yalvarttın

Üstüne gelmedim yar doğru dedim
Her olur olmaza meyil verme dedim
Sonra rezil eder bilmezsin dedim
Suçlamayasın suça karışirsın dedım

Yar dostlarım dedi sen delisin

Hayalin ile seyrindeyim yüzünün
Gönlüme yazmışım tek bir sözünü
Dostluğumuzun etmişim yeminini
Özlemim şimdi dönüştü dostluğa

Varlıkta yoklukta birliğiz demişiz