Sebahattin Kömürlü Şiirleri - Şair Sebah ...

Yanıyoruz,
Yan diyorlar.
Ölüyoruz,
Öl diyorlar.
Bu ne düzen,
Bilen var mı?

Tutup başımın üstünde bulutları,
Çarmıha gere cem bir öğlen sonrası…
Kim bilir, ne yaslı ezgiler söyler dünya,
Rüzgar’a hasret yapraklar dalda,
Dola,
Dola kollarını boynuma,

Uç,
Mu,
Uç…
Uçurumun ucu.
Yoksa, aranan bu mu…
Yokluğunu,

Türkiye'de aydın olmanın bedeli.
o zamanlar Aziz abi ile beraber çalışıyorduk. televizyonda baktım, o günler, tek kanal trt. sıvasta madımak oteli yanıyor. itfayeci merdiveninde Aziz abi. cep telefonu falan yok. 5 saat sonra Ankara da Aziz abiye ulaştım. "hımkırıyorum, ağzımdan burnumdan hala isler çıkıyor. da, bir de o bana merdivenlerde vuran çok kötü vurmuş, oram ağrıyor" dedi. daha sonra anlatı " oda da iki kişilermiş, kapıyı kitlemişler, üzerlerine su dökerek saklanmışlar. Aziz Nesin bunlar korkmuşlar demesinler, yatakta yanarak ölelim diye yatağa yatmış lar.
Müzdat Gezen (dün akşam canlı yayında anlattı)

tut ki
ölmedin
be alçak
ama
al çal dın
alçaldık ça

utanmazlık
diye bir şey kaldı mı?
utanmıyor adamlar.
utanmaz olduklarından,
çıktıkları katların
parasal ağırlığından,

Umrumda mı
Dünya ya
Acılar yağsa

Bakamam daha
Dönüp, dönüp arkalara

Umut kapıları
Hep kapanın cı
Unut dediler seni
İsyan ettim
Gayri
Dünya ya düşman

Yaşamak
Kolay mı ya?
Bunca puştluk arasında,
Puştlarla...
Adı bile konmamış piçlerin arasında,
Bi ara da.

Sadece,
Bazı,
Anlardaki,
Anıları anmaktır yaşamak,
dut dalına konan
sığırcık