Sebahattin Kömürlü Şiirleri - Şair Sebah ...

Bütün savaşlardan
Galip çıkınca zafer
Ötelerde tepelere ışık yaktı bir el
Ne bayrakların dalgalanmasını bekledi
Ne
Gözyaşlarını dinmesini

kızgın güneş altında
tırmandık yokuşu
koşa
kola

Dağlarda
Terör.
Şehir de terör.
Gel de,
Şu yarım kalmış ömürleri ör.
Mümkün değilmi,

Zaman gelir düşen toprak üstüne
Topraklar misali toprak olursun
Yaradan mı açtı bunca yarayı
Yaralarını da sarmaz olursun

Aslında zaman hiç bir şey. Çünkü. Zaman diye bi kavram gerçekte var olsaydı bu gerçek kesitlerde yapılan hatalar tekrar tekrar tekrarlanmaz, bu hatalardan ders alınırdı. Belli ki zaman denen kavramı türetenler, bu tükettikleri kavram içinde devamlı hatalar yapmakta.
Öyleki 90 yıllık esaretten kurtulan kaltaklar, 90 yıllık olayların ne olduğunu biliyorda mı böyle konuşuyor, yoksa birilerini kandırmak için mi böyle söylüyor. Bu alçaklar zamanın topluma kazandırdığı bir çok değeri sırf bir kaç gün daha yaşarız diye feda etmekten kaçınmıyorlar.

Zamanıdır,
Toplayıp,
Sokaklar boyunca gölgeleri,
Salmak gün ışığını, karanlık dehlizlerin içine,
Aydınlansın diye lağım farelerinin tüyleri…
Ve

Zara’da
İnsanlar,
İnsana, bi tuhaf bakar,
Kızıldağ’ın yamacında,
Geçit vermeyen bir dağa,
Meydan okurcasına,

Zaten
Yoktun.
Yoluğuna alışmak mümkün olmadı.
Binlerce yıl,
Asırlık çınarlar
Eridi bitti.

Ulan! koskoca zeus ölmüş
Tanrıların tanrısı, Zeus.
O, bile dayanamamış bunca çileye,
Feda etmiş poseydonu,
O, güzeller güzeli Afrodit'i ...
Zalimler, ki;

zeytinin dalları eğilmiş yere
yetmiyor ki gücü buldozerlere
altı bin ağacı kara gece de
söktüler kökünden emperyalistler