Sebahattin Kömürlü Şiirleri - Şair Sebah ...

Kaltakların günü

Gün,
Kaltakarın günüydü.
1000 yıl sürecek olan mücadele de,
Bir sıfır galip gibiydiler.

Kan damlıyorken,
yaradaki damardan,
Boşunadır,
şiirlerin isyanı,
Boşuna…

bana
böyle ölümüne yokluğunu hissettiren neydi?
bunaklar gibiydim.
beynimde
düğümleni, düğümleni veriyor kelimeler,
her batan güneşten

anlamsız ilk yazları beklemek
yazmadı ki yazımızı ilk yazlar
sen, ben, biz hepimiz!
yani, çağdaş tutsaklar!
kör tuzaklar bilinç ile bozulur
zorlu yollar birlik ile aşılır

Kafası karışık, kafa tutuyor,
Förtlemiş gözleri her yan korkuyor,
Rakibi yok kimse onu takmıyor,
Havlıyor boşluğa bir köpek gibi

Gelecek mi o gün gecek ise,

Bilirmisiniz cengiz han
Kaç masumu katletti?
O, gaddar adam,
Kaç çocuğu annesiz bıraktı?
Katiller ve zalimler,
Nerde büyüdü böyle?

Hiç ķimse düşünmüyor kimsesizleri,
Sesiz sedasız göçüp gidiyor kimsesizler.
Ne varlıkları vardı ne de yoklukları,
Bir tek gururları vardı,
kimsesizlik.

Kırdılar mı?
Kemiklerini
Kırdılar.
Donuk, donuk bakma daha dağlara.
Kundakta çocuk,
Başucunda ana,

hakkımız
değildi
öyle
öyle rahat koltuklarda uzanmak

bu

Zaman
Acımasızlığını ortaya koyunca
Artık
Ne tutunacak dal,
Ne de ufukta umut.
Yalnızlığın gölgesi,