Sebahattin Er Şiirleri - Şair Sebahattin Er

sen beni sevsen
lavlar fışkırır yanardağlardan,
ben seni sevsem
her yer sel olur,
gözyaşlarından.

çocukken
kağıttan takalar yapar
ve umutlarımı yükleyerek küpeştelerine,
sonsuz ufuklara yelken açardım.
nedense birtanesi dönmezdi geri..
şimdi

düşünüyorum da
taş çatlasa,
ve büyük bir ihtimalle
daha onbeş yaş filan yaşarım.
o da;
olasılıklar hariç yani

kurşun adres sormaz ki
ben vurulmayı,
onikiden öğrendim
bu yüzden hep yaralıyım
hep kanarım.

ceketimi omzuma atıp
yollara düştüğümde
biliyorum ki..
"gitme" diyecek tek kişi
annemdir.

günlük yaşarım ben
yarınlar sizin olsun,
bugün ölsem
sabah güneşi gibi doğarım
yarın beyinlerinizde.
saçlarıma akşamdan yağan yıldızlarla

hanginiz var ki
uğruna ölmeyi düşünmediniz
kaç kere?
hanginiz göze almadınız
zincirlere vurulmayı senelerce?
kaç taneniz benim gibi

ahhh..
ilkokula giderken
vurulduğum o ilk iğne.
ondan büyük acı yok sanırdım
seni sevmeden önce.

edalandığım
nazlandığım
işvelendiğim çok oldu..
göze geldim
ele geldim
dize geldim.

kara gözlüm
''biz artık olamayız'' demiştin
son konuşmamızda.
haklısın
olamayız.
yaşanacak ne varsa