o benim arkadaşımdı,
baba adamdı.
yalandan,dolandan anlamazdı.
''vuralım''desek orduları yenerdik,
''yıkalım''desek dağları devirirdik.
''sevelim'' dedikçe
ben seni
bir bebeğin oyuncağını sevmesi gibi
sevmiştim..
seninle yatar
seninle kalkardım.
bir gün!
ilk kez olkul bahçesinde görmüştüm seni
binbir telaş yolumu gözlüyordun,
birşeyler sorup tanıttırdığında kendimi
sanki yavrunmuş gibi başımı okşuyordun.
''eti senin kemiği benimle''emanet edildim sana
olurda bana
bir yaşam hakkı daha verilirse,
bu dünyayı istemem kesinlikle..
çünkü!
orada yine Amerika olur,
yine Afrika.
bazı anlar vardır,
uğruna canın hiç.
anlar vardır
yoluna gözün kapalı.
an vardır
ölüm aklına gelmez.
başına taç örerdim papatyadan
sanki bulutlarda uçan iki periydik,
yağmurlar yağardı kıskancından
mutluluk filmi oynar gibiydik.
üzüm suyu akardı çeşmemizden
dokunamazsın artık bana!
her yerim çürümüş
yara-bere
çizikler içinde.
bir yumruk ki vurduğun
gözlerimin tam altında yokluğun,
onu ilk defa gördüğümde,
kalbim yerinden fırlayacak sanmıştım
hırçın bir deniz kızı gibiydi..
galga,dalga
doldu içime.
birdaha gelmek isterdim bu dünya ya
sonda olsa bir daha,
kimsenin yerine değil ha..
yine kendim,
beceremedik sevilmeyi kızım
ölümüne sevsen ne fayda,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!