nerdesin manolya çiçegim
ne için açmıyorsun gönlümün baharlarına yeniden
ne için solgun böyle yapraklarının pembeligi
söyle manolya çiçeğim
ne için kuruumuş bir dal gibisin söyle
Oturdum bir dağa başında
İçime Çektim memleketimin nefesini
Sonra dedim ki
Özür dilerim memleketim
Seni ne kadar da hor görmüşüz
Sen masamda duran bir çiçek ol birtanem
Hatta bundan sonra senin adın mor menekşe olsun
Seni her gördükçe baharları hatırlayım
Her baktıkça sana güzelliğini hatırlayım senin
Sen benim en nadide çiçeğim ol sevgilim
Nalan-ı bülbül gibi aşkın kafesinde sızlar dururum
Çeşm-i giryanları mı silmez hiç kimse
Bir nazlı yare mecnun olmuşum
Hiç bir tabib şifa bulamadı bu yaraya ne deva ne çare
Aşkının şarabından daha içmeden sarhoş oldum
gülsü olmayan bülbül ötermi
bülbülü olmayan gül yeşerir mi
yani mecnun aşkı olmazsa leylanın önemi kalırmı
güzelliğini kimse görmezse güzelliğini ne önemi var ki
Semaat et gönlümün sesine
Efganlarımı duyuyormusun ağlayışlarımı
Artık ızdırap çektirme daha fazla
Kötü ve sarhoş bir rüzgar içimde
odamın sönen güneşini bulamıyorum
Kendimi kaybettim kaybedeli soramıyorum kimselere
ben neredeyim bulamıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!