Güz mevsiminde unutulmuş gibiyim sen gelmez oldun
Yapraklarım döküldü burada unutuldum sen gelmez oldun
Bekledim yazları kaç ay ve yıl elini uzatmadın
Bekledim o güzel yazları bir daha göremez oldum
Yazık şu Hammallara
Kamburu çıkmış ve kemikleri gözükür bir şekilde harap
Üç kuruş alacam diye iki ekmek yiyeceğim diye
Kimin kahrını çekti kim bilir
Kaç bahar çalındı hayatında
ben sende tutuklu kaldım kadınım
meyvenin içinde ki çekirdek gibi
kafese koyulmuş bir kuş gibi
Sende haps olmuşum
Ama bırak beni gideyim ne olur
Her gülen insanı sanmayasın mesut
Onlar daha çok ehli gamdır
Her bülbülü sanma ki nail
Belkide kanadı kırıktır
Tamam giderim buralardan
Bir daha değmez gözlerin gözlerime
Bir daha yaşatmam hayallerimde seni
Bir daha yanmaz yüreğim aşkından
Evet!
Hoş geldin güzel kadınım kalbime ve sevgimin diyarına
Korkma yaslan baharlarıma ıslan yağmurlarım da korkma
Götürmez rüzgarlarım güzelliğini incitmez seni yağmurlarım korkma
Sen bana gökyüzü ol yeter
aşkım neredesin sana her gün ihtiyacım var ve senin güneşine
wo bist du meine liebe ich brauche du täglich und zu deiner Sonne
Kendi içimdeki güneşi yaratmak istiyorum
Sonra diğer insanlara yansımak
Güzel bir sayfa açmak istiyorum yarınlara
ve aşkları sevgileri mısralarımda yazmak
Heder ettim yıllarımı bir zalim yar için
Nasıl kandı biçare gönül
Her dikeni gül sandı
Nasıl inandı o güle bülbül
Aftab sandım kemer imiş
benim saklı yaralarımı kimse bilmez
Elin adamı ne anlar senden
kim bilir derdini
içindeki kışları
kim bilir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!