nerdesin manolya çiçegim
ne için açmıyorsun gönlümün baharlarına yeniden
ne için solgun böyle yapraklarının pembeligi
söyle manolya çiçeğim
ne için kuruumuş bir dal gibisin söyle
Sen masamda duran bir çiçek ol birtanem
Hatta bundan sonra senin adın mor menekşe olsun
Seni her gördükçe baharları hatırlayım
Her baktıkça sana güzelliğini hatırlayım senin
Sen benim en nadide çiçeğim ol sevgilim
Nalan-ı bülbül gibi aşkın kafesinde sızlar dururum
Çeşm-i giryanları mı silmez hiç kimse
Bir nazlı yare mecnun olmuşum
Hiç bir tabib şifa bulamadı bu yaraya ne deva ne çare
Aşkının şarabından daha içmeden sarhoş oldum
Semaat et gönlümün sesine
Efganlarımı duyuyormusun ağlayışlarımı
Artık ızdırap çektirme daha fazla
Dayan nergis çiçeği
Toprakların susuz yaprakların dökülmüş biliyorum
Ama dayan güzelliğini baharlardan mahrum bırakma
yokluğunla mahrum bırakma yazları
Aç yeniden nergis çiçeğim
Sen benim hep on yedi yaşımsın
Hala ilk aşkım ilk korkum ilk heyecanımsın
Hala en güzel derdimsin benim
En güzel şiirimsin sen
Sen benim hep on yedi yaşımsın
Her roman gibi bu romanda mı bitti ve aşkımız
Oysa bu romanın sonunu iyi yazmıştım
Mutlu sona yazmıştım satırlarını
Ama rüzgar aldı götürdü hepsini bütün sayfaları ve seni
Ve acılar kaldı geriye....
Sen varken güneş doluyor bahçeye
Sen varken güneş doğuyor
Şarkılar çalıyor sanki içimde
Şarkı söylemek istiyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!