Salim Erben Şiirleri - Şair Salim Erben

Karlı bir kış sabahıydı
Dondurucu soğuk
Ankara rüzgarı
Bilmezdim etliği
Bilmezdim meşeli sokağı

Vuramadım şu gönlümü zincire
Bazen ağladım bazen yalvardım
Sıktım dişimi ısırdım dilimi
Bazen sustum bazen bağırdım

Elimi oğuşturup kapadım agzımı

Baharımı senin için hazırladım
Tomurcuklar açmadan
Bekledim belki gelirsin diye
Her şey bir bahane
Yaprak sarardı yağmurlar başladı
Gönlümde gül solmak üzere

Bahar gelir yaza benzer
Dağlarında ceylan gezer
Allı turnam candan bezer
Çok özledim turnam seni

Baglarımda baglarımda

Bir şarjör boşalttım yalnızlığıma
Bendeki sana kıyamadım
Kaç zamandır yokluğunla savaştayım
Silah çeker, süngü tutarım
Dağların zirvesinde kör bir duman
Eteklerinde zehir yutarım

Başladığım yere döndüm
Yer kalmadı taşa gömdüm
Senin ile bende güldüm

Üzemezsin üzemezsin
Beni böyle üzemezsin

Unutmadım Unutamadım

Gün gelir unutursun demiştin ya
Günler geldi günler geçti
Amma
Ben seni hiç unutmadım

Ömrümce sevip bağlanacağım
Bir eş aradım
O şimdi karşımda idi ve
Öyle yakın öyle sıcaktı ki
Öyle de umutları karaydı
Esmer buğday tenli

Seni unutmak kolay mı sandın
Ben sana en kötü günde
En kötü zamanda sevdalandım
Bu kalbi ilk defa keşfettim
Sol yanımda olduğunu,
Ve ilk defa sancılandım

Yaz ortasında kışım
Bir adım ötede ellrine
Sensizligin pencesinden
Dokunacak gibiyim
Yok öyle bir şey olmaz
Vur yüreğime demir pençeni