Salim Erben Şiirleri - Şair Salim Erben

Bıktım usandım böyle yaşamaktan
Her gün kalkıp dağlara bakmaktan
Robotlaşıp çıktım insanlıktan
Hep zengine hep zengine değil
Birazda bizi gör yarabbi

Ağlama bir tanem boynu bükük
Gitme vedalaşıp el öpüp
Bunca yıl tatlı dil döküp
Sarılıp boynuma ağlatma beni

İçim kan ağlıyor dışarı akmaz

Yalnızlığa kurşun atarcasına
Kaçmak gelir içimden
Ellerinde süngü gözlerin ateş
Yüreğinde kurşun yarası varken
Tek kurtuluş kaçış olur bazen
En sadık dostun yalnızlıktır

Akşamlar gülümsüyor
Dudağımda
Donuk bakışlı
Yıldız ötesinde
Gül gibi susuz
Çocuk gibi masum

Düşlerim vardı sana göre
Çocukça bir hayal olsaydı
Ne olurdu
Unutur giderdim gerek kalmazdı
Seni her gün düşünmeye
Hasretim olduğun zamanlar

İçim boydan boya sevda yangını
Bulut sürüsü ak güvercinler
Uçuşur içimde
Filizlenip yeşeren düşler gibi
Söküp yüreği yerinden
Bırakıp bu şehirde

Bir kış mevsimi düşün
Etraf bembeyaz
Karla kaplı olsun

Ansızın yüreğimden taşınırsan
Bir gün
O zaman rotayı şaşırır gönlüm
Heder olur hayallerimle sevişen
sevdalar
Son bir nefesle tükenir ömrüm

Seni seviyorum derken
Hiç yalan söylemedim
Gerçekten sevdim
Sevdamız şen
Yüreğimiz dem tutsun diye
Ben ölem

Şayet bir gün dersenki
Unut gitsin
Ne gördüm seni
Nede tuttum ellerini
Yalnız bilesin dedim
Gönlümde yerini