Salim Erben Şiirleri - Şair Salim Erben

Öyle dokunmalısın ki
Çıplak ellerinle
Yüreğimin kor ateşine

Bir kış sabahı
Sol yanım yanmalı

Aç vede susuz insanlar.
Ben nasıl gülümserim
Karanlığa gömülmüş şehre
Bir değil bin filim gelse ne olur
yazılarla iklim değişseydi
Ağrı dağının erciyesin karı erirdi

Bilsen yüreğimi yakan
Kor ateşler içindeki genin
Senin için dağları fet ettiğini
Ağaçların saz yaprakların tel
Kayaların mızrap olduğunu
Rüzgarların bam teline dokunuşu

Sen bana borçlusun tanrım
Dünya hayatında
Ömürün son baharında
Yaşanmamış yılar bıraktım
Gidiyorum
Gidiyorum işte

Topluyorum kalan yılları
Acaba diyorum ve
Çarpıyorum ikiyle
Ben basit düşünemiyorum
Kusura bakma
Nazım Hikmet gibi

Boynu bükük gözü yaşlı
Arkasından ağladı sevdam
Tuşlara basan parmaklar
Ahizeyi tutan eller
Konuşmak isteyen diller
Sustu konuşamadı

Bitmiyor günlerim sanki sır
Saatler yıl oldu aylar asır
Yatağım çul yorganım hasır
Hiç ayrılmam kavuşsam sana

Dudağımda şarkı dilimde destan

Deli bir rüzgardır yalnızlığım
Estikçe fırtınalar koparır
Hırçın geceler yüreğimde
Karanlığın görünmeyen yüzü
Sabrın tükenişi
Dalga dalga estikçe

Anlıyor musun çığlıklarımdaki
Acı feryadı
Tutamadığım gözyaşlarım
Ulaştı mı sana
Bu nedir diye sordun mu
Hiç acaba

Zamana bırak gözyaşlarını
O zaman ki durmasın aksın
Kesilmesin hasretin kaynağı
Aşka ve sevda
Durmasın yaprakta damlalar
Tut ki avuçlarına aksın