Saliha Öcal Şiirleri - Şair Saliha Öcal

Rabbim,bir tohum ikram eyledi bana.
Ektim,verimli kahverengi toprağa.
Filiz,fidanla kök saldı katmanlara.
Rengarenk dal saldılar tomurcuklarla.
Herbir tomurcuk elvan kokularıyla.
Saçıldılar güzellikleriyle bağda.

Tuğba hocam,neden olmuyor defalarca denediğin sevdan?
Hem sorun teşkil eder hem de ayrılmaz girdiğin ortamlardan.
Bilir misin kadir kıymetini,bırak düşsün artık yakandan.
Kirpiğin arasındaki gizli damla,akıyor yanaklardan.

Seni ilk yazdığımda,
Kurşun kalemle yazdım.
Belki silerim diye.
Şimdi tükenmezle yazıyorum.
Silinmesin yazılsın tarihe.

Yay bakışlım,ok gözlerine tutsağım.
Hedefini şaşırmadan merkezden vuruldum.
Demir parmaklıklar ardından geldi seçimim.
Gardiyan açma kapıları ses etme bana.
İstemem ne görüş ne de görülsün davam .
Avukata haber et yerimden memnunum.

Anne yakalandı dermansız bir derde.
İki kız bir oğlan kaldı kederlerde.
Doğan,Nihal ve Nazlı karar verilecek ellerine.
Baba bir kadın istedi ihtiyaçtır eve!
Anne gömüldü toprağa çocuklarsa çaresizliğe.
Kısa bir zaman sonra çocuklar kalmasın evde.

Seni neden bu kadar severim söyle!
Dur,ben derim sana sen dinle!
Papatyaya konduğunda görme güzelliğini.
Gelinciğe konduğundaysa gömüyon rengini.
Pek bir tatlısın bal ve süt birlikteliği.

Enver gözlerle okuyordu ak yapraklar.
Rayiha yayıyordu dokunduğu parmaklar.
Şimşek çaktı aniden ıslandı sayfalar.
Düştü elinde risale tavana daldı gözler.
Çetri nur sönük,boy gösterdi çetri anberinler.

Senden gelene boynum kıldan ince .
Suistimal olmasın ve ihmal.
Afiyet diliyorum,tıpkı Deniz gibi.
Serinlik,huzur,sakinlik...taaa ötelere.

Mevlam benimledir ,değilim yalnız.

İçi,terk edilmiş bir buğday tarlası.
Sararıp solmuş, başakta kalmış taneler.
Güz geçeli ay oldu,kederlendi sahibi.
Baharın tarla olacak, taneler don görmese.

Düşünce,buz tutmuş zemheri ayında .

Gecenin bir yarısı ansızın uyandım.
Beni mi düşler ve düşünürsün?
Dua ile uyansın,duygulansın diye!
Uyuyorum ki düşler de bulurum seni.

Şimdi nasıl uyurum hiç bilmem?