Saliha Öcal Şiirleri - Şair Saliha Öcal

Nedir Seni,bana durmadan yazdıran ?
Sen mi,ben mi yoksa kalemim mi?

Yaprak yaz dercesine feryadı figanda.
Masa ve sandalyem kucak açmakta.

Daha önce yazdığım tüm yazılar sana çıkıyor nedense?
Oysa daha seni bilmiyordum,girmemiştin içime.
Hayran hayran izlediğim manzaralar,senden esinti tenime.
Vazoya dizdiğim çiçekler,kokunun habercisi kulağıma.
Bağlamayla okunan türküler,adını haykırıyorlar gözüme.
Şakir şakır şakirdayan kuşlar,seni anlatıyorlar ruhuma.

Senin varlığın;
Kahvenin köpüğü,
Yoğurdun kaymağı,
Kırların yoncası,
Baharın enfes kokusu.

Nefsi Emmarede seni sevmeye başladım.
Çocukça, delicesine...ekmeyide unutmadım.
Çocuk gibiydim duramıyordum yerimde.
Çiçekler tütüyordu kahve gözlerimde.
Buluştuğumuz yer tapulu mevkiydi gönlümde.
Topunun bir örneği sen de bir de bendeydi.

Sulara yansıyıpta adına yakamoz.
Karanlıkları yarıp aydınlatan gündüz.
Isı elbisesi giymiş,ışık desenli firuz.
Cesedi ayaklandırıp,can veren nevruz.
Yüreğe işlenip,ruhta silinmez güliz.

Uzun kış gecelerinin eşliğinde konuşan harfler.
Sonsuz satırlarla dizdiğim ışıldayan o dörtlükler.
Rengarenk sen kokutuyordu,deli divane sayfalar.
Can bedenden ayrılıncaya,seni yazacak şiirler.

Sen nasıl bir ilimsin ki oku,düşün,yaz bitemedin.

Bir kağıt bir de kalem getir aksın mısralara.
Haykırayım mürekkebe damlatsın kıtalara.
Yüzünden gelen alev yaktı beni haşladı yüreğimi.
Işığına pervane oldum,dolandım yörüngesini.

Senden bana sevda yeli esenliği yayıldı bedenime.

Senle kalktım,oturdum,yedim,içtim.
Senle uyudum,düşündüm,sevindim.
Senle hastalandım,iyileştim,gezdim.
Senle güldüm,güldürdüm,eğlendirdim.
Senle büyüdüm,olgunlaştım,çözdüm.
Senle anlattım,zikrettim,çalıştım.

Sen ki ben de asılı kaldın.
Gel al seni ,sevdalı yürekten.
Seni asma yaban ellere.
Gurbet acısı çektirme kendine.
Sen,Sen de kalsın muziplik yapmasın.

Sen yokken mil çekiktir ak gözlerime.
Yağmur bulutları inmiştir göz aydınlığıma.


Kalın perdeler çekilmiştir yürek camlarima.
Penceresiz sinemin odaları,zifiri aydınlıkta.