Saliha Öcal Şiirleri - Şair Saliha Öcal

Çıram can çektikçe,elzemdir kandil yağım.
Nurum sönerse,karanlık canlı karabasan.
Kan değerlerim zikzaksa,bilin düşer dirim.
Şuurum idrakta, şifa devanın dozundan.

Rengi ne olursa olsun,sevgi ayarında.

Yeni gibi pek eskiye götürmedi.
Buram buram mis kokar gibi.
Anlamları mesaj verir gibi.
Bakıp izlemeli varacağı yeri.
Tırsıyorum havasını sinmeye.
Misafir olabilir matem yüreğe.

Beyitler,selam mi edersin kelam mı?
Seni okur okur okur tam sonuç derken
Yerer misin, gerer misin pek pek pek
anlam vermezsin.

İlim gibi ispatlı,bilim gibi net değilsin.

Saatler geçti gelmedin görüştüğümüz yere.
Oturdum,kalktım,dolandım...yoktun yine.
Cicim aylar mi geçti bizden,gitti yenilere.
Doymuyorduk birbirimize,zaman yetersizdi bize
Şapkadan tavşan çıkıyordu dar vakitlerimize.

İlk,orta,lise,Üniversite bitti istenilen düzeyde .
Ders çalışıp atanma bıyık altında gülümsedi.
Bir,iki,üç,dört,beş...yıl azimle çaba sarf edildi.
Ard arda geçen zaman aileyi zıvanadan
çıkardı.
Kızım,oğlum sen de mi problem Ahmetler,Ayşeler... atandı.

Gözüm açtığımda karşımda yumduğumda
düşümde bir gölge gibi takiptesin.
Her halimde ruhum gibisin, yorulmaz misin
bedenimde.

Kitap okurken satırlardan fırlarsın.

Neden bu kadar rahatsın?Melekler var görevde.
Ellerinde sonsuz yapraklar,bitmez mürekkepler.
Virgülden noktaya,harflerden ta..ki cümlelere.
Kulaklarından ve gözlerinden kaçmaz deliller.
Yargı gününde,sırtımı dayarım teraziye...

Ben bir harebeydim,viran olmuştum.
Siz çıkıp geldiniz, dünyam oldunuz.
Şimdi gittiniz.
Keder üstüne keder verdiniz.
Ya hiç gelip sahip olmasaydınız.
Ya da gidip yetim eylemeseydiniz.

Bedenimde bir sızı var..
Neresi bilir misin?
Göğsümün derinlerinde başlar ve bütün vücuduma hükm eder...
Sonra durağanlaşan ruhum,dalıp gider darmadağınık diyarlara...
O diyarlarda gezinirken dizimin ıslaklığıyla geri dönerim.
His etmediğim damlalar ıslatmış meğer...

Düşünce tazahürüyle güz mevsimi seslenir bana:
Mükerrer dalgınlardasın,kayboluyorsun boşluklarda...
Ben de çözemedim bu düğümü hazan saçar etrafa...
Belki de ölümü hatırlatır bana;çehresi asık,
siması soluk,gözler buğulu...
Pek memnun değil halinden sararıp soluyor,