Saliha Öcal Şiirleri - Şair Saliha Öcal

Sordular bana,yeni mi yazarsın diye?
Yooo,beş yaşımdan beri yazarım her yere.
Zihin,yürek,ruhta...doldu kütüphaneler.
Şimdi,size yazmaya başladım defterler...

Aniden uyandım uykudan,seni gördüm rüyamda.
Hayırdır rengin pek solgun bir derdin mi var?
Yedin mi yemeğini,içtin mi çayını;üstünü örtmeyi unutma.
Henüz tam iyleşmedin dikkat et yarana.
Havalar pek soğuk montunu düşürme sırtından.
Sıcak giysilerle sar sarmala kendini.

Yolun mu şaşırdın ey yolcu!
Yoksa misafir misin bu hana?
Kalıcı yerleşke mi istiyorsun?
Hatıralar mi yönlendirdi seni bana?
Ah ah ah ki ah yolcu,yorgunsun.
Dinlen,yormuştur bunca yol seni.

Yine girdim yorganın siyahına.
Işık vermiyor hiçbir açıdan altına.
Senden kaçıp geliyorum buraya.
Gel,sen de gör ne yaptın bana?
Sakın!Başını kaldırmıyasın yastığa.
Nefes alamıyorsun acıyorum sana.

Bir semaver rica edelim masaya,
Size zahmet bir de limon bulunsun yanında,
Çerez tabağıda koydu masanın ortasına,
Saliha,sevdiklerini dizdim karşında;
Belli ki konuşacak emin bir edayla,
Sırtımı dayadım koltuğa,baktım manzaraya;

İnkarın yaverliğini yapanlar,nutuk atıyorlar benim olmadığım yerlerde.
Beni görünce ağızlarına gem vuruluyor, sığındıkları delik tıpa takıyor birden.
İki cenahımı kopardiklarindan tebessüm eksilmiyor yanaklarından.
Art arda heyetler ulaşıyor atamın topraklarına.
Hakikati yerinde görenler ah yavrum..!
Nasil da dayanmış yıllarca küçücük bedeniyle.

Zaman,afaki meşguliyetlerle mükerrer halde.
Temkinli olunmalı sona şafak saymakta.
Cihan cazibesi serüvenler peşinde.
Ömür heder olmadan uyanmak gerek.

Mücrim,intizarı bırak bir an istiğfara bak.

Anadolunun akşam zümrüdü,şemsi envarsın günlere.
Tek bana muazzez değilsin,cevâhirsin iki evrene.
Mebden meâda mesken izzetin ve ecmeli çehre.
Kalbe ve ruha münevver,şifadar hadiseyi bedeniyeye.
Şehlâm,miski anber ömrü zâil ve ömrü sâniye.

Edremit'in kadim bahçelerinin ecmeli.
Efsunkar halinle mest ettin yürekleri.
Güzide renklerinle gönülde mahperi.
İltica eyledin bağrıma yareyi dilli.
Nevruz bakışlım,endamın şayikayı nafi.

Düşünüyorum,sevdiğim kadar.
Korkuyorum,mutlu olduğum kadar.
Umutsuzum,beklediğim kadar.
Biter diye endişeliyim,devam etmesine rağmen.
Bedenimde bir sızı var,içimdeki uçuşanlara rağmen.
Gözlerim buğulu,ışıklar saçtığı kadar.