Saliha Öcal Şiirleri - Şair Saliha Öcal

Sustu diline kelepçeler vurarcasına...
Kara kilitler vurdu, yüreğine kaynakcasına...
Zihnini boşalttı, hafızayı yitirircesine...
Anıları yaktı , tarumar edercesine...
Muhabbeti gömdü,define gömercesine...
Suya verdi,sevdasını okyanusa gidercesine...

Mevzu bahis olmasın ,mülga sevdalar...
Heybende giz olan hâkikatı haykır bana.
Hüccetlerin büründürsün esrara...
Muştular dursun tellal sersebil ravzalar...

Takdim eyle, abıhayat iksirini bana.

Sana vuslatım,sebatla intizar ve ahde vefa.
Havf ve reca terazinin kefesindeki manzara.
Şükür pusula,hacet namazı rehberdir yoluma.
Tevfikle tevafuk akıtan mürekkep damlasına.
Damla derya oldu,aralıksız yüzen ben ve sana.
Sebebi hikmet,tutuldular iki cihan aşkına.

Kaç kez daha yürüyeceğim sahilde eşlik eden gölgemle?
Günbatımında kollarımı atacağım bankın omzuna.
Kumsalda dalgalar dolanacak ayaklarım arasında.
Kaç kez daha dalgınlığımla konuşacak iç sesim lâl diliyle?
Gözlerim takılacak seni anımsatan, senle bütünleşen nesnelere.
Ufuklarda kaybolurken ruhum kanatlanacak hayalli günlere.

Aralıklı perdeden sızan ay ışığı.
Ilık ılık ışıltın odamın karanlığını.
Işıltının huzuruyla kapattın göz kapaklarımı.
Biçtin çevremde türeyen yabani otları.
Güllerle süsledin hayalimin yollarını.
Kapattın devreden hüzün frekansını.

Raflar arasında dolanırken buldum Seni.
Kırmızılı elbiseli,saman telli,iri harfli.
Kısa kısa öykülerle kendine çektin beni.
Yazarını ararken,babam tuttu ellerimi.
Matbaa değil,elle yazılı her bir yeri.

Yıllar sonra kabul edilen duamdın.
Lakin imkansızlıklar içine doğdun.
Soruyorum Rabbime nedenini,
Bu da mı imtihanım.

Konuşulacak çok şey var...

Yargısız infazla dar ağacında asıldım.
Suçum nedir,demeye cesaret bulamadım.
Hudud tanımaz yargın,muaşerat bilmez lisanın.
Aşinayım hallere matemle verdin kararın.
Bulabildin mi mücbir sebepler,
hangi cihetten temaşa eyledin.

Sevdan olmazsa ne yaparsın sualine?
Kekeledi,duraksadı bilemedi ne diyeceğini.
Ses tonu yükseldi,ne söylediğini biliyor mu dilin?
Bence duymuyor dalgın kulakların.
Sen farkında değilsin ne söylediğinin.
Bu kadar emek boşuna mı döküldü dilinden.

Odunun ve kömürün değiller derdinde.
Hazır bekliyordum sobanın kovasında.
Uzat ateşi odunuma ellerinle.
Yakmadılar elleri is olmasın asla.

Kendimi yaktım et kemik,ısıt onları.