Saliha Öcal Şiirleri - Şair Saliha Öcal

Nasıl da sarıp sarmalarsın ipini.
Arada da sergilersin çiçeğini.
Uzadıkça uzarsın kaplarsın pencereyi.
Sevgisin sen,hayranlığımın sebebi.

10.11.2024 Van/Edremit.

Seher yeli, gir penceremden içeri.
İzale eyle keder ve endişeyi.
Ruhuma ve cismime güvenle ileri...
Afaki afaki matemi at geri.

Muteber sana müstehak görme zilleti.

Seni,senle değil;seni ,benle yaşıyorum.
Beni,senle değil;beni, benle yaşa...


06.10.2024 Van.

Nedir Seni,bana durmadan yazdıran ?
Sen mi,ben mi yoksa kalemim mi?

Yaprak yaz dercesine feryadı figanda.
Masa ve sandalyem kucak açmakta.

Senin varlığın;
Kahvenin köpüğü,
Yoğurdun kaymağı,
Kırların yoncası,
Baharın enfes kokusu.

Bir kağıt bir de kalem getir aksın mısralara.
Haykırayım mürekkebe damlatsın kıtalara.
Yüzünden gelen alev yaktı beni haşladı yüreğimi.
Işığına pervane oldum,dolandım yörüngesini.

Senden bana sevda yeli esenliği yayıldı bedenime.

Sen ki ben de asılı kaldın.
Gel al seni ,sevdalı yürekten.
Seni asma yaban ellere.
Gurbet acısı çektirme kendine.
Sen,Sen de kalsın muziplik yapmasın.

Sen yokken mil çekiktir ak gözlerime.
Yağmur bulutları inmiştir göz aydınlığıma.


Kalın perdeler çekilmiştir yürek camlarima.
Penceresiz sinemin odaları,zifiri aydınlıkta.

Muhterem Sevdam;

Metin edayla,sürükledin vahim hallere...
Gaflet miydi,yerle yeksan olacağımı bilmeden
Serzenişim;aşka cehil yâre,zaaflara...
Ferahlardan araflara,ıraklardaki vahalara.

Aşk,beşerde tecelli eden sevginin.
Neticesi,dönüşmeli ilahi sevgiye.
Sevgi,her şeye olan muhabbetler.
Geçici duygular veya alışkanlıklar.
Sevda,kördüğüm bağlı tek varlığa.