Gel, sen Rabbini ara, bul!
Mahşerde geçmez para pul.
Kurtuluş imandadır, bil!
Bak, bitiyor ömür denen pil!
Ey nefsim!
Gaflet değil,
Hidayet seni kurtuluşa erdirecektir.
Ey nefsim!
Süslü ve boş sözler değil,
Gönlüm aşka koştu,
Şol yollar yokuştu.
Bu ulvi şarapla,
Her zerrem sarhoştu.
İnsan hasret çekmeyi ancak sevince öğrenir,
Sevmeyene hasret, bir kelimeden ibarettir.
İnsan sevecekse
Üzecek kadar değil,
Küsecek kadar sevmeli.
Keyfi olarak kafeste tuttuğunuz
Ve yaşam alanı geniş olan kuşlar
Bırakın uçsunlar Allah aşkına
Yeryüzünün serinliklerinde
Ve gökyüzünün derinliklerinde.
Kısıtlamayın kuşların özgürlüğünü,
Gel de şu kuşlardaki renk sanatını seyret!
Mümkün mü etmemek hayret?
Kim bu görünmez sanatkâr fikret!
Gayrın kusurunu aramak,
Götürür gaflet ve dalalete,
Nefsin kusurunu aramak,
Erdirir hikmet ve hidayete.
Kendini kusursuz görmen,
Helak olman için yeter,
Eder Firavun, Nemrud, Karun’dan da beter.
Kusursuz kul aramak büyük bir günahtır,
Zira kusursuz olan yalnızca Allah’tır.
Başkasında kusur aramak en büyük yara,
Sen Rab değil, kulsun; kusuru nefsinde ara!
Değildir tesettür tarz,
Nass-ı Kur’an ile farz.
bir konu iki dize yedi kelimeyle ancak bu kadar güzel anlatılabilir. yüreğinize sağlık.
bazı şiirleriniz şifreli olduğundan anlayamasamda anladıklarım üzerinden şiirlerinizi beğendiğimi söyleyebilirim.
kaleminize sağlık.