Kenz-i mahfiyi aradım durdum,
O hazineyi kırık kalplerde buldum.
Gördüm ki nedir
Bilinmez keramet.
Gayret keramettir,
Sadakat keramet.
Sebat keramettir,
İhlâs keramet.
Kesretten vahdete döndük yüzleri,
Tefekkür ve hikmete verdik özleri.
Ey nefsim!
Sen bilmediğinin âlimi;
Bildiğinin cahilisin,
Sustuğunun hâkimi,
Söylediğinin mahkûmusun,
Tevâzuyla insan olur,
Kibir ki nefsin en büyük eziyetidir,
Adalet yüksek ruhların meziyetidir.
Tövbe alma söylemi
Ve eylemi
Kiliselerden edildi ithal,
Yerine iade edilmeli derhal.
Kimi ölür,
Kimi doğar,
Melekler amelleri tek tek yazar,
Ne eksik ne fazla,
Yaptığın ne varsa...
Bir gün olur,
Ölüyü dirilten sevgidir,
Diriyi öldüren sevgisizlik.
Bir kalbin olduğu hâlde,
Sevememektir kimsesizlik.
Defol git, ey kin!
Ta ki yerleşsin yüreğe hak din.
Günlerden Cuma’ydı,
Güneş doğmamıştı,
Sur’dan ses yayıldı,
Mahlukat şaşırdı,
Dağlar kaldırıldı,
Semavat yarıldı,
Değildir tesettür tarz,
Nass-ı Kur’an ile farz.
bir konu iki dize yedi kelimeyle ancak bu kadar güzel anlatılabilir. yüreğinize sağlık.
bazı şiirleriniz şifreli olduğundan anlayamasamda anladıklarım üzerinden şiirlerinizi beğendiğimi söyleyebilirim.
kaleminize sağlık.