İnsan ya eser üretir ya da mazeret.
İmanlı yürek verir batıla her dem ret.
Mazlumdan Arş’a yükselen ancak büyük bir ahtır,
İntikam alanların en hayırlısı Allah’tır.
İmandır yüreklerin ferahı,
Kalmaz kimsede mazlumun ahı.
Zalim sanma, kâr kalır yaptığın yanına!
Mazlumun duası çıkar Hakk’ın katına.
Dizeler abdalı,
Kelimeler aptalı,
Mazlumun tiryakı,
Perdesizdir âhı.
Âşığın sîreti,
Abdalca yaşarım,
Engelleri aşarım,
Perdeleri açarım,
Su misali taşarım,
Mecnun deyu anılmayan
Akılsız sanılmayan,
Var, hayalden hakikate şiir denen geçitle!
Sen yüreğinin gözlerini ruhuma kilitle!
Sen gerçek sanatkârın eseri,
Gel, göz mesafeme elmas gibi!
Ben bakarım aşkla sana,
Menfi millet zillet,
Müsbet millet izzet,
Gün gelir bizi de
Bir anlayan çıkar elbet.
Âyâ zanneder misin zikirler gider boşuna?
Zikir ayaklarıyla çıkılır merdiven-i aşkın arşına.
Taşlarında bir hüzün, bir sabah vakti,
Gölgeler düşer mermere usulca.
Rüzgâr, duaları savurur göğe,
Mescid-i Aksa, kalplerde bir sır.
Ey Kudüs, ey yüreklerin sığınağı,
Değildir tesettür tarz,
Nass-ı Kur’an ile farz.
bir konu iki dize yedi kelimeyle ancak bu kadar güzel anlatılabilir. yüreğinize sağlık.
bazı şiirleriniz şifreli olduğundan anlayamasamda anladıklarım üzerinden şiirlerinizi beğendiğimi söyleyebilirim.
kaleminize sağlık.