Hasret perde,perde
Elif nerde,nerde?
Gözlerini özledim
Yamaçların güneşi
Dillerini dinledim
Giden ve gelenler hepsi budur ömrün
Alışıla gelmiş ayrılıklar dan ben
Ruhum bunca yıl bedenimi sömürdün
Ebelen diye kaçılır mı mahşerden
Arzu toprak da ne varsa çaresi de
Derin bir nefesle başlıyorum yeni güne
Sen gelince aklıma dönüyorum yine düne
Ağlasam olmuyor bağırsam sessiz
Bırakıp gittin aniden habersiz ve issiz
Ayrılık rabden ayrılışla başlar
Sonrakiler yalan olur mezarlarda
Bir gönül sancısıdır gider
Bir kelime beni bu kadar
Nasıl etkiler
Anlıyorum ki sen varsın
Yanıyorum
Söndüremezsiniz
Ağlıyorum güldüremez
Bilemezsiniz ben gibi
Ben misiniz sanki
Anlayamazsınız
Orta yerinde İstanbul un bir küçük cocuk
Üzerinde bir şey yok altın da yırtık gocuk
Daha öğrenmeden sağına soluna bakmadan
Yolu geçmeyi dilenmeyi öğrenmiş iyi bir ustadan
Ah çocuk gözlerin kaç servete değer bilir misin
Ne kadar beceremesen de beni öldürür çaresizliğin
Karanlığın sesi bu, aydınlatır ruhumu
Güneşin gölgesi sarmış tüm geceyi sanki
Yanmasından öte ateş için sönen su mu
Alev, alev alem o Allah dediğim anki
Bir bakış ki aleme, alem serse sırrını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!